GİT ARTIK..
YÜREĞİM KIYMAK İSTEMİYOR YÜREĞİNİ..
Herkezden korkarken yüreğim, sadece seni arıyordu, istiyordu yanımda olmanı. Her zaman ki gibi sessizce acıyla kanıyorken yüreğim, uyuya kalmıştım. Bundan sadece çok kısa bir süre önce, sadece kısa bir süre önce arardın işte, uyudun mu melek yüzlüm diye... Ara şimdide bekliyorum, ara işte öğretmencik.
Sevmiyorum, istemiyorum diyordum kendime yapamıyordum... O bana kıysada, ben kıyamıyor, üzülmesine dayanamıyordum. Hergün biraz daha, biraz biraz daha unutuyor gibi oluyordum. Ama sadece kendimi avutuyor, her lafın sonu senin ismin olduğunuda biliyordum. Yavaş yavaş başka biri giriyordu hayatıma. Halbuki istemeden sokuyordum, onu sadece unutmak için... Peki şuan hayatımda olan kişiye yazık değilmiydi... Ama inanın her dakika onun acısını çekmek zor geliyor, dayanamıyordu yüreğim... Derken aramıştı o aramıştı işte. Aynı eski günlerdeki gibi uyudun mu diye sormuştu
-evet uyuyordum. Sen niye aradın diye sorunca o
-askere gideceğim için eğlence yapmışlardı bizimkiler ordan geliyorum. neyse uyu sen
-peki
-sadece peki mi? biraz konuşsak
-of! olur konuşalım
Korkuyordum söyleyeceklerinden...
-Hatırlarmısın serçem diye başladı konuşmaya... Hatırlarmısın askere gideceğim günden bahseder biraz üzerdim seni. Bir birimize bir söz vermiştik ben dönene kadar her özlem çektiğimizde aklımızdan geçen düşünceleri deftere yazıp birbirimize verecektik. Ve her onu okuduğumuzda mutluyuz diyecekti gözlerimiz... dedi ve beklemişti
Titriyordu sesim, bir şey söylersem onu ümitlendirdiğimi sanacak ve üzüldüğünü anlayacaktım. Birşey demeden bekledim sessizce. Birden içimden dökmeye başladım yaşadıklarımı. -Biliyormusun biliyormusun öğretmencik senden sadece bir çiçek, hatta çiçeği geçtim, bir güler yüz, tatlı sözcük ve ufakcıkta olsa sevgi bekledim.. Sen umursamadan cektin gittin, arkana bile bakmadan! Seni her kız arkadaşlarınla gördüğümde deliye dönüyordum. He şimdi ben sana soruyorum öğretmencik.. sen askere gitmeden sana defteri sana getirdiğimde Sen ne yaptın? Tabi herzamanki gibi cektin gittin yanımdan.. Keşke ya keşke senin gibi olsam içim kan ağlamadan terkedebilsem seni ve şimdi bana kalkıp ''şimdi gel, şimdi vericem defteri serçem'' diyebiliyorsun. Yapamam. 1 Kere daha yıkamam ateşe atamam, her günümün zehir olmasını istemiyorum, yapamamam diyorum yapamam.. Dedim ve telefonu kapatım sessizce. Hıçkıra hıçkıra aqlayarak uyuya kalmıştım. Sabah kalktığımda 'özür diLerim' die kısa bir mesaj ile karşılaştım. Yine ağladım yine ağladım işte.. Düşündüüm son kez, son bir kez daha şans versemmi diye. Yok olmaz yapamam diyede mıkırdanıyordum. Yok yok olmaz korkuyordum artık herşeyden. Adım atmaktan, geriye dönememekten bile.. Aradan 2 saat geçmişti, gene bir mesaj.. Korkuyla açtım bu sferde 'seni seviyorum' yazıyordu. Hayır dedim aldanma yüreğim..
Birden telefonum, sevdan bir ateş oldu bende şarkısıyla çalmaya başladı. Bu bizim şarkımızdı. Açtım ve gene o gene o tatlı ses çınlıyordu kulaklarımda. Son kez daha özür dilediğinde malesef ki ben ;
Çek git artık hayatımdan. Eskiden sen olmadan yaşayamam diyordum ya, yalanmış bak! Yaşayabiliyormuşum sensiz. Yüreğim yansada, canım acısada seni arayamamak.. Herşey yalanmış öğretmencik.. AnLadım.. Sen, ben, hayat, herşey.. Sana umut vermeden güle güle, mutlu olman dileğiyle öğretmencik! Ve şimdi git artık git, Yüreğim kırmak istemiyor, yüreğini. Dedim ve kapadım telefonu
YÜREĞİM KIYMAK İSTEMİYOR YÜREĞİNİ..
Herkezden korkarken yüreğim, sadece seni arıyordu, istiyordu yanımda olmanı. Her zaman ki gibi sessizce acıyla kanıyorken yüreğim, uyuya kalmıştım. Bundan sadece çok kısa bir süre önce, sadece kısa bir süre önce arardın işte, uyudun mu melek yüzlüm diye... Ara şimdide bekliyorum, ara işte öğretmencik.
Sevmiyorum, istemiyorum diyordum kendime yapamıyordum... O bana kıysada, ben kıyamıyor, üzülmesine dayanamıyordum. Hergün biraz daha, biraz biraz daha unutuyor gibi oluyordum. Ama sadece kendimi avutuyor, her lafın sonu senin ismin olduğunuda biliyordum. Yavaş yavaş başka biri giriyordu hayatıma. Halbuki istemeden sokuyordum, onu sadece unutmak için... Peki şuan hayatımda olan kişiye yazık değilmiydi... Ama inanın her dakika onun acısını çekmek zor geliyor, dayanamıyordu yüreğim... Derken aramıştı o aramıştı işte. Aynı eski günlerdeki gibi uyudun mu diye sormuştu
-evet uyuyordum. Sen niye aradın diye sorunca o
-askere gideceğim için eğlence yapmışlardı bizimkiler ordan geliyorum. neyse uyu sen
-peki
-sadece peki mi? biraz konuşsak
-of! olur konuşalım
Korkuyordum söyleyeceklerinden...
-Hatırlarmısın serçem diye başladı konuşmaya... Hatırlarmısın askere gideceğim günden bahseder biraz üzerdim seni. Bir birimize bir söz vermiştik ben dönene kadar her özlem çektiğimizde aklımızdan geçen düşünceleri deftere yazıp birbirimize verecektik. Ve her onu okuduğumuzda mutluyuz diyecekti gözlerimiz... dedi ve beklemişti
Titriyordu sesim, bir şey söylersem onu ümitlendirdiğimi sanacak ve üzüldüğünü anlayacaktım. Birşey demeden bekledim sessizce. Birden içimden dökmeye başladım yaşadıklarımı. -Biliyormusun biliyormusun öğretmencik senden sadece bir çiçek, hatta çiçeği geçtim, bir güler yüz, tatlı sözcük ve ufakcıkta olsa sevgi bekledim.. Sen umursamadan cektin gittin, arkana bile bakmadan! Seni her kız arkadaşlarınla gördüğümde deliye dönüyordum. He şimdi ben sana soruyorum öğretmencik.. sen askere gitmeden sana defteri sana getirdiğimde Sen ne yaptın? Tabi herzamanki gibi cektin gittin yanımdan.. Keşke ya keşke senin gibi olsam içim kan ağlamadan terkedebilsem seni ve şimdi bana kalkıp ''şimdi gel, şimdi vericem defteri serçem'' diyebiliyorsun. Yapamam. 1 Kere daha yıkamam ateşe atamam, her günümün zehir olmasını istemiyorum, yapamamam diyorum yapamam.. Dedim ve telefonu kapatım sessizce. Hıçkıra hıçkıra aqlayarak uyuya kalmıştım. Sabah kalktığımda 'özür diLerim' die kısa bir mesaj ile karşılaştım. Yine ağladım yine ağladım işte.. Düşündüüm son kez, son bir kez daha şans versemmi diye. Yok olmaz yapamam diyede mıkırdanıyordum. Yok yok olmaz korkuyordum artık herşeyden. Adım atmaktan, geriye dönememekten bile.. Aradan 2 saat geçmişti, gene bir mesaj.. Korkuyla açtım bu sferde 'seni seviyorum' yazıyordu. Hayır dedim aldanma yüreğim..
Birden telefonum, sevdan bir ateş oldu bende şarkısıyla çalmaya başladı. Bu bizim şarkımızdı. Açtım ve gene o gene o tatlı ses çınlıyordu kulaklarımda. Son kez daha özür dilediğinde malesef ki ben ;
Çek git artık hayatımdan. Eskiden sen olmadan yaşayamam diyordum ya, yalanmış bak! Yaşayabiliyormuşum sensiz. Yüreğim yansada, canım acısada seni arayamamak.. Herşey yalanmış öğretmencik.. AnLadım.. Sen, ben, hayat, herşey.. Sana umut vermeden güle güle, mutlu olman dileğiyle öğretmencik! Ve şimdi git artık git, Yüreğim kırmak istemiyor, yüreğini. Dedim ve kapadım telefonu
