Bir zamanlar, okyanusun bilinmeyen uzak bir yerinde tüm duyguların hep birlikte üzerinde yaşadığı ıssız bir ada varmış.
Mutluluk,üzüntü,hırs,kibir,öfke,bilgelik,merhamet, akıl ,aşk ve diğerleri...
Bir gün, bir iyilik meleği adanın yakında batacağını tüm duygulara haber vermiş.
Bunun üzerine hepsi adayı terk etmek için yelkenlilerini hazırlamış.
Aşk,meleğe inanmadığı için mümkün olan en son ana kadar beklemek istemiş.
Zaten hep pembe bulutların üzerinde gezindiği için kimseyi umursamazmış.
Sonunda ada batmaya başlayınca Aşk işin ciddiyetini anlamış ve yardım istemeye başlamış.
Bu sırada Zenginlik,büyük ve ihtişamlı teknesiyle hareket etmişken,Aşk bağırmış."Beni de teknene alırmısın ne olur" diye,
Zenginlik," hayır alamam", teknemde çok fazla altın,gümüş ve mücevher var,senin için yer yok" demiş.
Bunun üzerine Aşk çok güzel bir yelkenlinin içindeki Kibir'den yardım istemiş.
"Ne olur Kibir bana yardım et" demiş.
Üzgünüm demiş Kibir.Sırılsıklamsın, yelkenlimi kirletirsin. Ayrıca, sen bu yelkenliye yakışmıyorsun demiş.
Üzüntü'nünde teknesi yakındaymış.Aşk bu sefer üzüntüye aynı şekilde yalvarmış.
Üzüntü; "Of, o kadar üzüntülüyüm ki yalnız kalmaya ihtiyacım var kusura bakma seni alamam demiş.
Mutlulukta aşkın yanından geçmiş ama o kadar mutluymuş ki aşkın sesini duymamış bile.
Aşk birden bir ses duymuş."Gel gel seni yanıma alayım ..."
Bu diğer duygulardan çok farklı biriymiş.Aşk, o anda kendini öyle şanslı,öyle mutlu hissetmiş ki kendisini tekneye alanın kim olduğunu sormamış bile.
Hemen yola çıkıp engin denizlere açılmışlar.
Uzun bir zaman sonra bir kara parçasına vardıklarında, Aşk, aynı teknede bulunan akıla sormuş
"Bana yardım eden kimdi" demiş.
"O Zamandı" diye cevap vermiş akıl.
Zaman neden bize yardım etti" diye sormuş şaşırarak Aşk.
Akıl gülümsemiş,
"Çünkü sadece Zaman, Aşkın ne kadar değerli ve ölümsüz olduğunu bilir" demiş....
Mutluluk,üzüntü,hırs,kibir,öfke,bilgelik,merhamet, akıl ,aşk ve diğerleri...
Bir gün, bir iyilik meleği adanın yakında batacağını tüm duygulara haber vermiş.
Bunun üzerine hepsi adayı terk etmek için yelkenlilerini hazırlamış.
Aşk,meleğe inanmadığı için mümkün olan en son ana kadar beklemek istemiş.
Zaten hep pembe bulutların üzerinde gezindiği için kimseyi umursamazmış.
Sonunda ada batmaya başlayınca Aşk işin ciddiyetini anlamış ve yardım istemeye başlamış.
Bu sırada Zenginlik,büyük ve ihtişamlı teknesiyle hareket etmişken,Aşk bağırmış."Beni de teknene alırmısın ne olur" diye,
Zenginlik," hayır alamam", teknemde çok fazla altın,gümüş ve mücevher var,senin için yer yok" demiş.
Bunun üzerine Aşk çok güzel bir yelkenlinin içindeki Kibir'den yardım istemiş.
"Ne olur Kibir bana yardım et" demiş.
Üzgünüm demiş Kibir.Sırılsıklamsın, yelkenlimi kirletirsin. Ayrıca, sen bu yelkenliye yakışmıyorsun demiş.
Üzüntü'nünde teknesi yakındaymış.Aşk bu sefer üzüntüye aynı şekilde yalvarmış.
Üzüntü; "Of, o kadar üzüntülüyüm ki yalnız kalmaya ihtiyacım var kusura bakma seni alamam demiş.
Mutlulukta aşkın yanından geçmiş ama o kadar mutluymuş ki aşkın sesini duymamış bile.
Aşk birden bir ses duymuş."Gel gel seni yanıma alayım ..."
Bu diğer duygulardan çok farklı biriymiş.Aşk, o anda kendini öyle şanslı,öyle mutlu hissetmiş ki kendisini tekneye alanın kim olduğunu sormamış bile.
Hemen yola çıkıp engin denizlere açılmışlar.
Uzun bir zaman sonra bir kara parçasına vardıklarında, Aşk, aynı teknede bulunan akıla sormuş
"Bana yardım eden kimdi" demiş.
"O Zamandı" diye cevap vermiş akıl.
Zaman neden bize yardım etti" diye sormuş şaşırarak Aşk.
Akıl gülümsemiş,
"Çünkü sadece Zaman, Aşkın ne kadar değerli ve ölümsüz olduğunu bilir" demiş....
