Seni Anlıyorum
Biliyorum senin de içinde yaşanmışlıkların kırıklığı var. Birileri de senin canını yakmış. Hayatından aylarını çalmakla kalmamış; umutlarını, hayallerini, heyecanını da alıp götürmüş. Yeni başlangıçlar yapmaya korkuyorsun.
Bilirim bu duyguyu. Güvenemiyor insan. Her yeni başlangıçta "ya yine biterse?" endişesi. Bir daha ayrılmak istenilmiyor. Bu kez son olsun, tam olsun deniyor.
Anlıyorum seni. Ben de kırıldım elbette. Beni de terk ettiler. Ben de tükenişler yaşadım. Belki seninkiler daha güçlü oldu. Belki sen daha zaman sevdin. Daha derinden yaşadın bazı duyguları. Belki sen daha çok yara aldın. Halinden anlıyorum. Senin gibi hissetmeye çalışıyorum.
Sen de ben de yaralanmışız demek ki. Ben daha iyi durumda olduğumu düşünerek sana yardım eli uzatıyorum. Sevgi ile uzatıyorum elimi. Belki birbirimize çare oluruz.
Amaaan. Düşündüğün şeye bak! Etraftakiler umurum değil. Kim ne derse desin. Yaralı bir yüreğe yardım etmek ve yanında olabilmek için kimden izin almam gerekiyor ki? Hayat benim hayatım değil mi? Kimlerin ne düşündüğü yada ne diyeceğini mi düşüneceğim?
Tamam, anlıyorum. Çevreme saygılıyım. Terbiyesizlik etmek değil bu. Sadece sevgide sorgulanmak istemiyorum. Sarılırsam sarılırım. Öpersem öperim. Kime ne? Ben sevmeyi ve sevilmeyi istiyorum. Senin de istediğin bu değil mi? Sen bana dokunmak istemiyor musun?
Anlıyorum. Korkuyorsun. Yeniden cesaret edemiyorsun. Biraz sevmeye başladığında korku ile geri adım atmaya başlıyorsun. "Hayır. Gitmeyeceğim. Sonu yine ayrılık uçurumu" deyip, korkuyorsun.
Ben de korkuyorum. Gerçekten yolun sonu ayrılık uçurumu mu? Acaba zorlukları, engelleri aşmanın yolu yok mu?
Kendi başına kurduğun içki sofrasındaki mezelerin, rakı kadehlerinin arkasında gizlenmeye kalkma. Ne yaktığın sigaralar, ne yudumladığın rakılar sana kaybettiklerini verir. İçinden çıkarmaya çalıştıklarınla mücadele vermeyi bırak artık. Gücünü tüketme anılarda kalanları silmek için. Bırak dursunlar. Onlar artık sadece birer güzel anı. Silinmiyor. Unutulmuyor. Ama yenileri yaşanabiliyor. Güzel anlar bitmedi daha. Yeniden güzel şeyler yaşanacak.Anılar güzel görüntülerle dolacak.
Eskilerde güzel olan ne varsa yeniden yaşa. Yenisiyle yaşa. Seni anlayanla..
Yine sarıl. Yine sardığın bedeni kucaklayıp, dansa adım at. Yine saçlarını okşa bir genç kadının. Yine ısın onunla. Sevgisiyle, sıcak teniyle ısıtsın seni. Yalnız geceler de daha çok üşür insan. Daha sessiz, daha karanlık gelir geceler.
Seni anlıyorum. Çünkü ben de ayrılık sonrasını yaşıyorum.Yalnız ne kadar ve nasıl yaşanır bilmiyorum. Ama yine bir sıcaklık arıyorum yanımda. Beni anlayacak birinin sıcaklığını. Ya sen? Sen de seni anlayana sarılır mısın?
Ben seni anlıyorum.
Biliyorum senin de içinde yaşanmışlıkların kırıklığı var. Birileri de senin canını yakmış. Hayatından aylarını çalmakla kalmamış; umutlarını, hayallerini, heyecanını da alıp götürmüş. Yeni başlangıçlar yapmaya korkuyorsun.
Bilirim bu duyguyu. Güvenemiyor insan. Her yeni başlangıçta "ya yine biterse?" endişesi. Bir daha ayrılmak istenilmiyor. Bu kez son olsun, tam olsun deniyor.
Anlıyorum seni. Ben de kırıldım elbette. Beni de terk ettiler. Ben de tükenişler yaşadım. Belki seninkiler daha güçlü oldu. Belki sen daha zaman sevdin. Daha derinden yaşadın bazı duyguları. Belki sen daha çok yara aldın. Halinden anlıyorum. Senin gibi hissetmeye çalışıyorum.
Sen de ben de yaralanmışız demek ki. Ben daha iyi durumda olduğumu düşünerek sana yardım eli uzatıyorum. Sevgi ile uzatıyorum elimi. Belki birbirimize çare oluruz.
Amaaan. Düşündüğün şeye bak! Etraftakiler umurum değil. Kim ne derse desin. Yaralı bir yüreğe yardım etmek ve yanında olabilmek için kimden izin almam gerekiyor ki? Hayat benim hayatım değil mi? Kimlerin ne düşündüğü yada ne diyeceğini mi düşüneceğim?
Tamam, anlıyorum. Çevreme saygılıyım. Terbiyesizlik etmek değil bu. Sadece sevgide sorgulanmak istemiyorum. Sarılırsam sarılırım. Öpersem öperim. Kime ne? Ben sevmeyi ve sevilmeyi istiyorum. Senin de istediğin bu değil mi? Sen bana dokunmak istemiyor musun?
Anlıyorum. Korkuyorsun. Yeniden cesaret edemiyorsun. Biraz sevmeye başladığında korku ile geri adım atmaya başlıyorsun. "Hayır. Gitmeyeceğim. Sonu yine ayrılık uçurumu" deyip, korkuyorsun.
Ben de korkuyorum. Gerçekten yolun sonu ayrılık uçurumu mu? Acaba zorlukları, engelleri aşmanın yolu yok mu?
Kendi başına kurduğun içki sofrasındaki mezelerin, rakı kadehlerinin arkasında gizlenmeye kalkma. Ne yaktığın sigaralar, ne yudumladığın rakılar sana kaybettiklerini verir. İçinden çıkarmaya çalıştıklarınla mücadele vermeyi bırak artık. Gücünü tüketme anılarda kalanları silmek için. Bırak dursunlar. Onlar artık sadece birer güzel anı. Silinmiyor. Unutulmuyor. Ama yenileri yaşanabiliyor. Güzel anlar bitmedi daha. Yeniden güzel şeyler yaşanacak.Anılar güzel görüntülerle dolacak.
Eskilerde güzel olan ne varsa yeniden yaşa. Yenisiyle yaşa. Seni anlayanla..
Yine sarıl. Yine sardığın bedeni kucaklayıp, dansa adım at. Yine saçlarını okşa bir genç kadının. Yine ısın onunla. Sevgisiyle, sıcak teniyle ısıtsın seni. Yalnız geceler de daha çok üşür insan. Daha sessiz, daha karanlık gelir geceler.
Seni anlıyorum. Çünkü ben de ayrılık sonrasını yaşıyorum.Yalnız ne kadar ve nasıl yaşanır bilmiyorum. Ama yine bir sıcaklık arıyorum yanımda. Beni anlayacak birinin sıcaklığını. Ya sen? Sen de seni anlayana sarılır mısın?
Ben seni anlıyorum.
