Ah nankör nefsim, ah nimet bilmez tenperver nefsim, ah şükürsüz batıla kayan nefsim, ah hakikate vakıf ama yaşamaktan uzak nefsim, ah cümleden ala vazifeden mahrum nefsim, ah yaşatmak için yaşamada samimiyeti bulamayan nefsim, ah yaptığı küçük hizmeti kendi hanesine büyük diye yazıp kendini kandıran nefsim, ah önünü göremeyen nefsim, ah gelecekten bihaber nefsim.
Daha kaç kez tokad yiyeceksin kaç? Bir gün sorgula ALLAH aşkına nefsim, ah duasında ağlamalar ile inleyip ertesinde yine kir ve irine mağlup nefsim, ah nankör nefsim, bir kırk gün dahi kapısında samimi olup beceremeyen nefsim, yazdığı yazısını yazma anında samimiyetini hayatına tatbik edemeyen nefsim, ah nankör nefsim.
Bir yüzük efsanesindeki iç çarpışmanın yani bir hayal ürününün günümüzdeki en acı gerçeği nefsim, daha çok hazinem dersin, nerede benim hediyem nerede deyip kendi kendinle savaşırsın nefsim, geçmişini elinle itip bir mükemmellik deryasına girip ahu efganı beceremeyen nefsim, nankör nefsim.
Dualarının ne zaman kabul olacağının ümidini, bu kirli dünyada ayakları kayarak uman nefsim, kesin dille haram denilen şeylerden kaçıp kurtulamayan nefsim, emanetlerini emin el benim deyip korumayı beceremeyen nefsim, ötede sorulması kesin düşme-kalkmaları setr edecek olana, hakkı ile ibadet ederek bu lütuf dan bundan mahrum olacak nefsim,ah nankör nefsim.
Ah kalbinin iyilikle dolu olduğunu söyleyenlere birde ameli ile cevap veremeyen nefsim, hala ayakta kalabiliyorsan birkaç masumun belki dualarıdır diyip bunu idrak edemeyen nefsim, bir hurmada mutluluğu yakalamayı hissedip kendisini saadet zamanından örneklerle süsleyip günümüze, ahir zamana bunu intibak ettirirken yıldızların semtine uğramayan nefsim, kimi aldatırsın kimi diye dili dese dahi uzuvları demeyen nefsim, an nankör nefsim.
Ey iyinin ve güzelliğin sahibi ne olur ama ne olur benim ben olmama izin verme ne olur. Şu nankör nefse her çirkini kapa ne olur, bu nefis sahibini “insanlar arasında insanlardan bir insan ol’ma” sırrına erdir ne olur. Şu nankör nefsin her kötülüğü emreden meyillerine dik durmasına aciz ve biçare kulunu erdir ne olur. Ah nankör nefsim.
Hazinen geniştir senin, elimden tutmasını bilen, namazı ilk şart diye önüne süren, Rabbime itimatım ve teslimiyetim tam ve hayırlısı bu ve böyle olacak diye kendinden emin kullara beni teslim eyle Rabbim, benim ben olmama izin verme Rabbim, ah nankör nefsim, hadi bir kez daha dirilme ve yenilenme zamanında kutsal sayıyı bulmayı bu kez başaracaksın diyen güzel meleklerin, sana doğruyu fısıldıyan ilhamların yoluna bir dönüş arefesinde uy nefsim, an nankör nefsim ah.
Daha kaç kez tokad yiyeceksin kaç? Bir gün sorgula ALLAH aşkına nefsim, ah duasında ağlamalar ile inleyip ertesinde yine kir ve irine mağlup nefsim, ah nankör nefsim, bir kırk gün dahi kapısında samimi olup beceremeyen nefsim, yazdığı yazısını yazma anında samimiyetini hayatına tatbik edemeyen nefsim, ah nankör nefsim.
Bir yüzük efsanesindeki iç çarpışmanın yani bir hayal ürününün günümüzdeki en acı gerçeği nefsim, daha çok hazinem dersin, nerede benim hediyem nerede deyip kendi kendinle savaşırsın nefsim, geçmişini elinle itip bir mükemmellik deryasına girip ahu efganı beceremeyen nefsim, nankör nefsim.
Dualarının ne zaman kabul olacağının ümidini, bu kirli dünyada ayakları kayarak uman nefsim, kesin dille haram denilen şeylerden kaçıp kurtulamayan nefsim, emanetlerini emin el benim deyip korumayı beceremeyen nefsim, ötede sorulması kesin düşme-kalkmaları setr edecek olana, hakkı ile ibadet ederek bu lütuf dan bundan mahrum olacak nefsim,ah nankör nefsim.
Ah kalbinin iyilikle dolu olduğunu söyleyenlere birde ameli ile cevap veremeyen nefsim, hala ayakta kalabiliyorsan birkaç masumun belki dualarıdır diyip bunu idrak edemeyen nefsim, bir hurmada mutluluğu yakalamayı hissedip kendisini saadet zamanından örneklerle süsleyip günümüze, ahir zamana bunu intibak ettirirken yıldızların semtine uğramayan nefsim, kimi aldatırsın kimi diye dili dese dahi uzuvları demeyen nefsim, an nankör nefsim.
Ey iyinin ve güzelliğin sahibi ne olur ama ne olur benim ben olmama izin verme ne olur. Şu nankör nefse her çirkini kapa ne olur, bu nefis sahibini “insanlar arasında insanlardan bir insan ol’ma” sırrına erdir ne olur. Şu nankör nefsin her kötülüğü emreden meyillerine dik durmasına aciz ve biçare kulunu erdir ne olur. Ah nankör nefsim.
Hazinen geniştir senin, elimden tutmasını bilen, namazı ilk şart diye önüne süren, Rabbime itimatım ve teslimiyetim tam ve hayırlısı bu ve böyle olacak diye kendinden emin kullara beni teslim eyle Rabbim, benim ben olmama izin verme Rabbim, ah nankör nefsim, hadi bir kez daha dirilme ve yenilenme zamanında kutsal sayıyı bulmayı bu kez başaracaksın diyen güzel meleklerin, sana doğruyu fısıldıyan ilhamların yoluna bir dönüş arefesinde uy nefsim, an nankör nefsim ah.
