İlişki Durumu
Kan tükürsün adını bensiz anan dudaklar
Geceyi gövdemizle ikiye yararak ve iki uçuruma da gülen gözlerle bakarak, herhangi birisine atlar mısın benimle?
Arka sokaklardan şehrin
göbeğine doğru fırlayan iki itten biri olarak ben, ayaklarımın
kırılması pahasına, uzak ve parfüm kokulu ve kravatlı ve tayyörlü ve
pahalı ve şımarık ve doğuştan şanslı herşeyi ama herşeyi ısırmaya doğru
koşuyorum. Ve o iki itten biri olan sen, yani ezik kadın, yani varoş
güzeli, yani kenar mahalle dilberi, yani ayrı dünyaların kızı, yani
arabesk çiçeği, yani başkalarının çelenklerinden çalınmış bir karanfil,
yani kibritçi kız, yani ekmekçi kadın, yani Raskolnikov'un önünde diz
çöktüğü Sophia, yani sen, itliğime gerekçesin. Bu kibar beyleri ve
havalı kadınları senin yüzünden ısırmaktayım. Isırmak ne kelime,
parçalamaktayım zihinlerini, göğüslerini, vicdanlarını.
Onların kokuları yüzünden
yönünü yitirdiğin bu haritasız karanlıkta, bu kalpsizler şehrinde, bu
çamur ve irini gizlemek için atılmış cafcaflı boyaların altında
bulduğum her gerçeği, onların iğrenç gerçekliğini, kocaman bir et
parçası gibi ağzımla sürükleyerek önüne koydum. Önüne koyduklarım
yüzünden bu kadar güzel koşmaktasın ve onları getirirken harcadığım kas
gücü yüzünden bu kadar iyi savaşmaktayım ben. İki itten biri ben, iki
itten biri sen...
Bu insansız avluları, bu
ruhsuz konakları koruyan köpek kulübeleri seni kandırmasın. Kandırmasın
seni zehirli et, bedeli ağır kemik ve hatta kemik süsü verilmiş o
plastik oyuncaklar. Onların plastik hayatlarına doğru havlamak
istiyorsan, ben, gövdemi it dalaşlarında parçalata parçalata giderim
yanından. Giderim duvarlarına şehrin yumruklar vura vura. Bu şehir,
avuçlarımızın içi kadar küçüktür ve hatta avuçlarımızın içine konmuş
bir sinek gibidir. Kapatsak avuçlarımızı ezile ezile ölür bu şehir.
Sinek kadar küçük hayatlar için ağlamamalısın. Dev ve kirli bir it
ruhunu sürükleyerek ardımız sıra ve kendi dişlerimizle sökerek
kalbimizi, meçhul bir kavgada ölünceye kadar koşmayı teklif ediyorum
sana. Yön yok. Yol yok. Amaç yok. Ve işte yön bu, yol bu, amaç bu...
Geceyi gövdemizle ikiye
yararak ve iki uçuruma da gülen gözlerle bakarak, herhangi birisine
atlar mısın benimle? Ben bütün uçurumlara atlarım seninle. Ben koşarak
yolu yarılamış topal bir itim, ben hergeleyim, ter içindeyim seni
severken ve kalbimi göstersem korkarsın ve işaret parmağımın ucuna
direnemez gözlerin ve bütün kalelerini dünyanın tek tek düşürdüm ve
artık gördüklerimi yakmak vaktidir. Yakmak vaktidir gövdemizle ikiye
ayırdığımız dünyanın her iki ucunu da. Barbarım. Barbarsın. Kırıcıyım.
Kırıcısın. İğrencim. İğrençsin. Ahh benim güzel itim, sende bütün
itliklerimi sevdim ben ve sende dişlerim diş olmanın keyfini yaşadı. Bu
kalır işte benden geri. Bu kalır işte senden geri.
Geceyi gövdemizle ikiye yararak ve iki uçuruma da gülen gözlerle bakarak, herhangi birisine atlar mısın benimle?
Arka sokaklardan şehrin
göbeğine doğru fırlayan iki itten biri olarak ben, ayaklarımın
kırılması pahasına, uzak ve parfüm kokulu ve kravatlı ve tayyörlü ve
pahalı ve şımarık ve doğuştan şanslı herşeyi ama herşeyi ısırmaya doğru
koşuyorum. Ve o iki itten biri olan sen, yani ezik kadın, yani varoş
güzeli, yani kenar mahalle dilberi, yani ayrı dünyaların kızı, yani
arabesk çiçeği, yani başkalarının çelenklerinden çalınmış bir karanfil,
yani kibritçi kız, yani ekmekçi kadın, yani Raskolnikov'un önünde diz
çöktüğü Sophia, yani sen, itliğime gerekçesin. Bu kibar beyleri ve
havalı kadınları senin yüzünden ısırmaktayım. Isırmak ne kelime,
parçalamaktayım zihinlerini, göğüslerini, vicdanlarını.
Onların kokuları yüzünden
yönünü yitirdiğin bu haritasız karanlıkta, bu kalpsizler şehrinde, bu
çamur ve irini gizlemek için atılmış cafcaflı boyaların altında
bulduğum her gerçeği, onların iğrenç gerçekliğini, kocaman bir et
parçası gibi ağzımla sürükleyerek önüne koydum. Önüne koyduklarım
yüzünden bu kadar güzel koşmaktasın ve onları getirirken harcadığım kas
gücü yüzünden bu kadar iyi savaşmaktayım ben. İki itten biri ben, iki
itten biri sen...
Bu insansız avluları, bu
ruhsuz konakları koruyan köpek kulübeleri seni kandırmasın. Kandırmasın
seni zehirli et, bedeli ağır kemik ve hatta kemik süsü verilmiş o
plastik oyuncaklar. Onların plastik hayatlarına doğru havlamak
istiyorsan, ben, gövdemi it dalaşlarında parçalata parçalata giderim
yanından. Giderim duvarlarına şehrin yumruklar vura vura. Bu şehir,
avuçlarımızın içi kadar küçüktür ve hatta avuçlarımızın içine konmuş
bir sinek gibidir. Kapatsak avuçlarımızı ezile ezile ölür bu şehir.
Sinek kadar küçük hayatlar için ağlamamalısın. Dev ve kirli bir it
ruhunu sürükleyerek ardımız sıra ve kendi dişlerimizle sökerek
kalbimizi, meçhul bir kavgada ölünceye kadar koşmayı teklif ediyorum
sana. Yön yok. Yol yok. Amaç yok. Ve işte yön bu, yol bu, amaç bu...
Geceyi gövdemizle ikiye
yararak ve iki uçuruma da gülen gözlerle bakarak, herhangi birisine
atlar mısın benimle? Ben bütün uçurumlara atlarım seninle. Ben koşarak
yolu yarılamış topal bir itim, ben hergeleyim, ter içindeyim seni
severken ve kalbimi göstersem korkarsın ve işaret parmağımın ucuna
direnemez gözlerin ve bütün kalelerini dünyanın tek tek düşürdüm ve
artık gördüklerimi yakmak vaktidir. Yakmak vaktidir gövdemizle ikiye
ayırdığımız dünyanın her iki ucunu da. Barbarım. Barbarsın. Kırıcıyım.
Kırıcısın. İğrencim. İğrençsin. Ahh benim güzel itim, sende bütün
itliklerimi sevdim ben ve sende dişlerim diş olmanın keyfini yaşadı. Bu
kalır işte benden geri. Bu kalır işte senden geri.
