Islâmiyyetin
tahkîrini emr etdigi seyi ta’zîm, ta’zîmini emr etdigi seyi
tahkîr küfrdür.
1– Allahü teâlâ, Arsdan veyâ gökden bize bakıyor demek
küfrdür.
2– Sen bana zulmetdigin gibi,Allahü teâlâ da sana zulmediyor
demek küfrdür.
3– Filân müslimân benim gözümde yehûdî gibidir demek
küfrdür.
4– Yalan bir söze, Allahü teâlâ biliyor ki dogrudur demek
küfrdür.
5– Melekleri küçültücü seyler söylemek küfrdür.
6– Kur’ân-ı kerîmi, hattâ bir harfini küçültücü söz söylemek,
bir harfine inanmamak küfrdür.
7– Çalgı çalarak Kur’ân-ı kerîm okumak küfrdür.
8– Hakîkî olan Tevrât ve Incîle inanmamak, bunları kötülemek
küfrdür. [Simdi, hakîkî Tevrât ve Incîl yokdur.]
9– Kur’ân-ı kerîmi sâz olan harflerle okuyup, Kur’ân budur
demek küfr olur.
10– Peygamberleri küçültücü seyler söylemek küfrdür.
11– Kur’ân-ı kerîmde ismleri bildirilen yirmibes Peygamberden
“aleyhimüssalevâtü vetteslîmât” birine inanmamak küfrdür.
12– Çok iyilik yapan birisi için, Peygamberden dahâ iyidir
demek küfr olur.
13– Peygamberler muhtâc idi demek küfr olur. Çünki, onların
fakîrlikleri kendi istekleri ile idi.
14– Birisi, Peygamber oldugunu söylese, buna inananlar da
kâfir olur.
15– Âhıretde olacak seylerle alay etmek küfr olur.
16– Kabrdeki ve kıyâmetdeki azâblara [akla, fenne uygun
degildir diyerek] inanmamak küfrdür.
17– Cennetde Allahü teâlâyı görmege inanmamak, ben
Cenneti istemem, Allahü teâlâyı isterim demek küfr olur.
18– Islâmiyyete inanmamak alâmeti olan sözler, fen bilgileri,
din bilgilerinden dahâ hayrlıdır demek küfrdür.
19– Namâz kılsam da, kılmasam da berâberdir demek küfrdür.
20– Zekât vermem demek küfrdür.
21– Fâiz halâl olsaydı demek küfrdür.
22– Zulm halâl olsaydı demek küfrdür.
23– Harâmdan olan malı fakîre verip, sevâb beklemek, fakîr,
verilen paranın harâm oldugunu bilerek, verene hayr düâ
etmek küfrdür.
24– Imâm-ı a’zam Ebû Hanîfenin kıyâsı hak degildir demek
küfrdür. Vehhâbîler, bunun için, kâfir oluyor.
25– Meshûr sünnetlerden birini begenmemek küfrdür.
26– “Kabrim ile minberim arası, [Ravda-i mutahhara] Cennet
bagçelerinden bir bagçedir” hadîs-i serîfini isitince, ben
minber, hasır ve kabrden baska birsey görmiyorum demek küfr
olur.
27– Islâm bilgilerine inanmamak, bunları ve din âlimlerini
asagılamak da küfr olur.
28– Kâfir olmagı isteyen kimse, buna niyyet etdigi anda kâfir
olur.
29– Baskasının kâfir olmasını istiyen kimse, küfrü begendigi
için istiyorsa kâfir olur.
30– Küfre sebeb oldugunu bilerek ve arzûsu ile küfr kelimelerini
söyliyen kâfir olur. Bilmiyerek söyliyorsa, âlimlerin çoguna
göre yine kâfir olur.
31– Küfre sebeb olan bir isi bilerek yapmak küfr olur. Bilmiyerek
yapınca da küfr olur diyen âlimler çokdur.
32– Beline, zünnâr denilen papaz kusagını baglamak ve küfre
mahsûs birsey giymek küfr olur. Tüccârın dâr-ülharbde de
kullanması küfr olur. Bunları mizâh için, baskalarını güldürmek
için, saka için kullanmak da küfre sebeb olur.
33– Kâfirlerin bayram günlerinde, o güne mahsûs seylerini,
onlar gibi kullanmak, bunları kâfire hediyye etmek küfr olur.
34– Akllı, bilgili, edebiyyatcı oldugunu göstermek için veyâ
yanındakileri hayrete düsürmek, güldürmek, sevindirmek veyâ
alay etmek için söylenen sözlerde (küfr-i hükmî)den korkulur.
Gadab, kızgınlık ve hırs ile söylenen sözler de böyledir.
35– Gıybet eden kimse, ben gıybet etmedim, onda bulunan
seyi söyledim derse, böyle söylemek küfr olur.
36– Çocuk iken nikâh edilmis kız, âkıl ve bâlig oldugu zemân,
îmânı, islâmı bilmese, sorulunca anlatamasa, zevcinden
bos olur, kendisi mürted olur. Erkek de böyledir.
37– Bir mü’mini [haksız olarak], öldüren veyâ öldürülmesini
emr eden kimseye, iyi yapdın diyen kâfir olur.
38– Katli vâcib olmıyan kimse için, öldürülmesi lâzımdır demek
küfr olur.
39– Bir kimseyi haksız olarak döven veyâ öldüren zâlime, iyi
yapdın, bunu hak etmisdi demek küfr olur.
40– Yalan olarak, Allahü teâlâ biliyor ki, seni çocugumdan
çok seviyorum demek küfr olur.
41– Mevki’ sâhibi bir müslimân aksırınca, buna (Yerhamükallah)
diyen kimseye, büyüklere karsı böyle söylenmez demek
küfr olur.
42– Vazîfe olduguna inanmıyarak, hafîf görerek nemâz kılmamak,
oruc tutmamak, zekât vermemek, küfr olur.
43– Allahın rahmetinden ümmîdini kesmek küfr olur.
44– Kendisi harâm olmayıp, sonradan hâsıl olan bir sebebden
dolayı harâm olan mala, paraya (harâm-ı li gayrihî) denir.
Çalınan ve harâm yollardan gelen mal böyledir. Bunlara halâl
demek küfr olmaz. Les, domuz, serâb gibi, kendileri harâm
olan seylere (harâm-ı li aynihî) denir. Bunlara halâl demek küfr
olur.
45– Harâm oldukları, kesin olarak bilinen bütün günâhlara
halâl demek de, küfr olur.
46– Ezân, câmi’, fıkh kitâbları gibi islâmiyyetin kıymet verdigi
seyleri asagılamak, küfr olur.
47– Abdestsiz oldugunu bildigi hâlde nemâz kılmak küfr
olur.
48– Bildigi hâlde, kıbleden baska tarafa nemâz kılmak küfr
olur. Namâzı kıbleye karsı kılmak lâzım degildir diyen, kâfir
olur.
49– Bir müslimânı kötülemek için kâfir demek küfr olmaz.
Kâfir olmasını istiyerek söylemek küfr olur.
50– Günâh olduguna ehemmiyyet vermeden günâh islemek
küfr olur.
51– Ibâdet yapmanın lâzım olduguna ve günâhdan sakınmanın
lâzım olduguna inanmamak küfr olur.
52– Toplanan vergiler sultânın mülkü olduguna inanmak
küfr olur.
53– Kâfirlerin dîni âyinlerini begenmek, zarûret yok iken
zünnar kusanmak ve küfr alâmetlerini kullanmak ve bunlara
muhabbet edip, el kavusdurmak küfr olur.
54– Rızâsı ile, filân sey, filân kimsededir, yâhud yokdur, kâfir
olayım, yehûdî olayım diye yemîn eylemis olsa, o sey, o kimsede
olsun veyâ olmasın, o kimse kendi rızâsı ile küfre varmısdır.
55– Zinâ, livâta, fâiz, yalan gibi her dinde harâm olan birsey
için, halâl olsaydı da, ben dahî isleseydim diye temennî etmek
küfrdür.
56– Peygamberlere “aleyhimüssalevâtü vetteslîmât” inandım,
ammâ, Âdem aleyhisselâm Peygamber midir, bilmiyorum
demek küfrdür.
57– Muhammed aleyhisselâmın âhır zemân Peygamberi oldugunu
bilmiyen, kâfir olur.
58– Bir kimse, Peygamberlerin dedigi dogru ise, biz kurtulduk
dese, kâfir olur. [Bu sözü sübhe yolu ile söyledi ise kâfir
olur.]
59– Bir kimseye, gel nemâz kıl deseler, o da, kılmam dese,
kâfir olur. Ammâ murâdı, senin sözünle kılmam, Allahü teâlânın
emri ile kılarım dese kâfir olmaz.
60– Bir kimseye, sakalını bir tutamdan kısa yapma veyâ bir
tutamdan fazlasını kes, tırnaklarını kes, zîrâ, Resûlullahın “sallallahü
teâlâ aleyhi ve sellem” sünnetidir deseler, o da kesmem
dese, kâfir olur. Sâir sünnetler de böyledir. (Senin sözünle islemem,
ammâ Resûlullahın sünneti oldugu için islerim demek
küfr olmaz. Inkâr maksadı ile olursa küfr olur.)
61– Bir kimse bıyıklarını kırkdıkda, yanındaki, birseye yaramadı,
dese, o diyenin küfründen korkulur. [Bıyıkları kısaltmak
sünnetdir. Sünneti hafîf görmüs olur.]
62– Bir kimse, -basdan ayaga- harîr (ipek) giyinse, baska birisi
bu hâline, mubârek olsun dese, küfründen korkulur.
63– Bir kimse, kıbleye karsı ayagını uzatıp yatmak veyâ kıbleye
karsı tükürmek veyâ kıbleye karsı bevl etmek gibi bir mekrûhu
islese, o kimseye bu yapdıkların mekrûhdur, isleme deseler,
o da, her günâhımız bu kadar olsa, dese, küfründen korkulur.
Ya’nî mekrûhu önemsiz birsey saydıgı için.
64– Bir kimsenin hizmetkârı, kapıdan içeri girse, efendisine
selâm verse, efendisinin yanında bulunan bir kimse de, sus,
efendisine selâmvermek olurmu dese, o diyen kimse kâfir olur.
Ammâ murâdı, müâseret âdâbı ögretmek ise, selâmı kalben
vermek gerekdi, demek ise, küfr olmaz.
65– Îmân artar, azalır demek küfrdür. Ammâ kemâl, yakîn
i’tibâriyle olursa küfr olmaz.
66– Kıble ikidir, biri Kâ’be, biri Kudüs dese küfrdür. Simdiki
hâlde ikidir demek küfrdür. Ammâ Beyt-i Mukaddes kıble
idi, sonra Kâ’be kıble oldu dese küfr olmaz.
67– Bir kimse bir islâm âlimine sebebsiz bugz etse, sögse, o
kimsenin küfründen korkulur.
68– Bir kimse, taâm yirken konusmamak, mecûsîlerin iyi
âdetlerindendir, dese, yâhud âdetli ve lohusa hâlinde, hanımı
ile yatmamak mecûsîlerin iyi seylerindendir dese, kâfir olur, demislerdir.
69– Bir kimseye sen, mü’min misin deseler, o da insâallah
dese, te’vîl edemese küfrdür.
70– Bir kimse, evlâdı ölen kimseye, Allahü teâlâya senin oglun
gerek idi, dese, kâfir olur, demislerdir.
71– Bir kadın beline bir kara ip baglasa, bu nedir deseler,
zünnârdır dese, kâfir olur.
72– Bir kimse, harâm taâm yidikde, Bismillah dese kâfir
olur. Harâm-ı li-aynihî için, ya’nî les, serâb gibi harâmlar için
böyledir. Kendisi harâm olmıyan, harâm-ı li-gayrihî için böyle
degildir. Gasb edilmis malı yidikde besmele çekmek küfr olmaz.
Malın kendisi harâm degil, gasb edilmesi harâmdır.
73– Bir kimsenin küfrüne râzı olmak küfrdür. Bir kisiye
beddüâ ederek, Allahü teâlâ senin cânını küfr ile alsın dese kâfir
olmasında âlimler ihtilâf etdiler. Küfrüne rızâ küfrdür. Ammâ,
zulm ve fıskından ötürü -azâbı dâim ve siddetli olsun- diye
rızâ ise küfr degildir.
74– Bir kimse, -Allahü teâlâ bilir- filân isi islemedim dese,
hâlbuki o isi isledigini bilse, kâfir olur. Hak teâlâya cehl isnâd
etmis olur.
75– Bir kimse bir kadını sâhidsiz nikâh etse, o kimse ve kadın,
Allahü teâlâ ve Peygamber sâhidimizdir deseler, her ikisi
kâfir olur. Zîrâ Peygamberimiz “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem”
diri iken gaybı bilmezdi. Gaybı bilirdi demek küfr olur.
[Gaybı, Allahü teâlâ bilir ve Onun bildirdikleri bilir.]
76– Ben çalınanları ve gayb olanları bilirim dese, söyliyen ve
inanan kâfir olur. Bana cin haber veriyor dese, yine kâfir olur.
Peygamberler ve cinnîler dahî gaybı bilmez. [Gaybı, Allahü
teâlâ ve Onun bildirdikleri bilir.]
77– Bir kimse, Allahü teâlâya yemîn etmek istese, baska bir
kimse de, ben senin, Allahü teâlâya yemînini istemem, talâka
ve serefe, nâmûsa yemînini dilerim dese kâfir olur, demislerdir.
78– Bir kimse, sevmedigi bir kisiye, senin dîdârın [yüzün,
çehren] bana can alıcı gibidir, dese, kâfir olur, demislerdir. Zîrâ
can alıcı melek [Azrâîl aleyhisselâm] büyük melekdir.
79– Bir kimse nemâz kılmamak hos isdir dese, kâfir olur. Bir
kimse, bir kisiye, gel nemâz kıl dese, o da bana nemâz kılmak
zor isdir dese, kâfir olur, demislerdir.
80– Bir kimse, Allahü teâlâ, gökde benim sâhidimdir dese,
kâfir olur. Zîrâ Allahü teâlâya mekân isnâd etmis olur. Allahü
teâlâ mekândan münezzehdir.
81– Allah baba diyen kâfir olur.
82– Bir kimse, Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” yemek
yidikden sonra, mubârek parmagını yalardı dese, bir baskası,
bu is terbiyesizlikdir dese, kâfir olur.
83– Bir kimse Peygamber “aleyhissalâtü vesselâm” siyâh idi
dese kâfir olur. [Siyâh köpekleri arab, arab diye çagırmak, hamam
böcegine kara Fatma demek yaygın hâldedir. Sakınmak
lâzımdır.]
84– Rızk Allahü teâlâdandır. Lâkin kuldan da hareket gerekir
dese, bu söz sirkdir. Zîrâ kulun hareketi de Allahü teâlâdandır.
85– Bir kimse, nasrânî olmak, yehûdî olmakdan, Amerikan
kâfiri olmak, komünist olmakdan hayrlıdır dese, kâfir olur. Yehûdî,
nasrânîden, komünist hıristiyandan serlidir demelidir.
86– Kâfir olmak, hıyânet etmekden yegdir dese, kâfir olur.
87– Ilm meclisinde ne isim var, yâhud âlimlerin dedigini islemege
kim kâdir olur dese veyâ fetvâyı yere atsa ve din adamlarının
sözü neye yarar dese, kâfir olur.
88– Bir kimse, küfr söylese, bir kisi dahî gülse, gülen dahî
kâfir olur. Gülmesi zarûrî olursa, küfr degildir.
89– Bir kimse, mesâyıhın ervâhı hep hâzırdır, bilirler dese
kâfir olur. Hâzır olur dese küfr olmaz. [Evliyânın rûhları, Allahü
teâlâ gibi hâzır ve nâzır olamazlar. Anıldıkları yerde hâzır
olurlar. Anılmadan evvel orada yok idiler.]
90– Islâmiyyeti bilmem veyâ istemem dese, kâfir olur.
91– Bir kimse, Âdem aleyhisselâm bugday yimese idi, biz sakî
olmazdık dese, kâfir olur. Ammâ biz dünyâda olmazdık dese,
küfründe ihtilâf etmislerdir.
92– Âdem aleyhisselâm bez dokurdu dese, birisi dahî, öyle
ise biz çuhacı oglanları imisiz dese, kâfir olur.
93– Bir kisi, küçük günâh islese, birisi ona tevbe et dese, o
dahî, ne isledim ki tevbe edeyim dese, kâfir olur.
94– Biri digerine, gel islâm âlimine gidelim veyâ fıkh, ilmihâl
kitâbından okuyup ögrenelim dese, o dahî, ben ilmi ne yapayım
dese kâfir olur. Zîrâ ilmi istihfâfdır [küçük görmek, hafîfe almakdır].
95– Tefsîr ve fıkh kitâblarına hakâret eden, bunları begenmiyen,
kötüliyen kimse kâfir olur.
96– Bir kimseye, kimin zürriyyetindensin, kimin milletindensin,
i’tikâdda mezhebin imâmı kimdir, amelde mezhebin
imâmı kimdir diye süâl etseler, bilmese, kâfir olur.
97– Kat’i harâma halâl diyen kâfir olur. [Tütüne harâm demek
tehlükelidir.]
98– Bütün dinlerde harâm olan, halâl edilmesi hikmete mu-
hâlif olan birseyin halâl olmasını arzû etmek küfrdür. Zinâ, livâta,
karnı doydukdan sonra yimek, fâiz alıp-vermek gibi. Serâbın
halâl olmasını temennî küfr degildir. Çünki, her dinde harâm
degildi.
99– Kur’ân-ı azîm-ûs-sânı, lâf ve latîfe arasında isti’mâl etmek
[kullanmak] küfrdür.
100– Yahya adlı kimseye, (Yâ Yahya! huz-il-kitâbe) dese
kâfir olur. Kur’ân-ı kerîm ile alay etmis olur. Çalgı, oyun, sarkı
arasında Kur’ân-ı kerîm okumak da böyledir.
Kaynak: [Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]
tahkîrini emr etdigi seyi ta’zîm, ta’zîmini emr etdigi seyi
tahkîr küfrdür.
1– Allahü teâlâ, Arsdan veyâ gökden bize bakıyor demek
küfrdür.
2– Sen bana zulmetdigin gibi,Allahü teâlâ da sana zulmediyor
demek küfrdür.
3– Filân müslimân benim gözümde yehûdî gibidir demek
küfrdür.
4– Yalan bir söze, Allahü teâlâ biliyor ki dogrudur demek
küfrdür.
5– Melekleri küçültücü seyler söylemek küfrdür.
6– Kur’ân-ı kerîmi, hattâ bir harfini küçültücü söz söylemek,
bir harfine inanmamak küfrdür.
7– Çalgı çalarak Kur’ân-ı kerîm okumak küfrdür.
8– Hakîkî olan Tevrât ve Incîle inanmamak, bunları kötülemek
küfrdür. [Simdi, hakîkî Tevrât ve Incîl yokdur.]
9– Kur’ân-ı kerîmi sâz olan harflerle okuyup, Kur’ân budur
demek küfr olur.
10– Peygamberleri küçültücü seyler söylemek küfrdür.
11– Kur’ân-ı kerîmde ismleri bildirilen yirmibes Peygamberden
“aleyhimüssalevâtü vetteslîmât” birine inanmamak küfrdür.
12– Çok iyilik yapan birisi için, Peygamberden dahâ iyidir
demek küfr olur.
13– Peygamberler muhtâc idi demek küfr olur. Çünki, onların
fakîrlikleri kendi istekleri ile idi.
14– Birisi, Peygamber oldugunu söylese, buna inananlar da
kâfir olur.
15– Âhıretde olacak seylerle alay etmek küfr olur.
16– Kabrdeki ve kıyâmetdeki azâblara [akla, fenne uygun
degildir diyerek] inanmamak küfrdür.
17– Cennetde Allahü teâlâyı görmege inanmamak, ben
Cenneti istemem, Allahü teâlâyı isterim demek küfr olur.
18– Islâmiyyete inanmamak alâmeti olan sözler, fen bilgileri,
din bilgilerinden dahâ hayrlıdır demek küfrdür.
19– Namâz kılsam da, kılmasam da berâberdir demek küfrdür.
20– Zekât vermem demek küfrdür.
21– Fâiz halâl olsaydı demek küfrdür.
22– Zulm halâl olsaydı demek küfrdür.
23– Harâmdan olan malı fakîre verip, sevâb beklemek, fakîr,
verilen paranın harâm oldugunu bilerek, verene hayr düâ
etmek küfrdür.
24– Imâm-ı a’zam Ebû Hanîfenin kıyâsı hak degildir demek
küfrdür. Vehhâbîler, bunun için, kâfir oluyor.
25– Meshûr sünnetlerden birini begenmemek küfrdür.
26– “Kabrim ile minberim arası, [Ravda-i mutahhara] Cennet
bagçelerinden bir bagçedir” hadîs-i serîfini isitince, ben
minber, hasır ve kabrden baska birsey görmiyorum demek küfr
olur.
27– Islâm bilgilerine inanmamak, bunları ve din âlimlerini
asagılamak da küfr olur.
28– Kâfir olmagı isteyen kimse, buna niyyet etdigi anda kâfir
olur.
29– Baskasının kâfir olmasını istiyen kimse, küfrü begendigi
için istiyorsa kâfir olur.
30– Küfre sebeb oldugunu bilerek ve arzûsu ile küfr kelimelerini
söyliyen kâfir olur. Bilmiyerek söyliyorsa, âlimlerin çoguna
göre yine kâfir olur.
31– Küfre sebeb olan bir isi bilerek yapmak küfr olur. Bilmiyerek
yapınca da küfr olur diyen âlimler çokdur.
32– Beline, zünnâr denilen papaz kusagını baglamak ve küfre
mahsûs birsey giymek küfr olur. Tüccârın dâr-ülharbde de
kullanması küfr olur. Bunları mizâh için, baskalarını güldürmek
için, saka için kullanmak da küfre sebeb olur.
33– Kâfirlerin bayram günlerinde, o güne mahsûs seylerini,
onlar gibi kullanmak, bunları kâfire hediyye etmek küfr olur.
34– Akllı, bilgili, edebiyyatcı oldugunu göstermek için veyâ
yanındakileri hayrete düsürmek, güldürmek, sevindirmek veyâ
alay etmek için söylenen sözlerde (küfr-i hükmî)den korkulur.
Gadab, kızgınlık ve hırs ile söylenen sözler de böyledir.
35– Gıybet eden kimse, ben gıybet etmedim, onda bulunan
seyi söyledim derse, böyle söylemek küfr olur.
36– Çocuk iken nikâh edilmis kız, âkıl ve bâlig oldugu zemân,
îmânı, islâmı bilmese, sorulunca anlatamasa, zevcinden
bos olur, kendisi mürted olur. Erkek de böyledir.
37– Bir mü’mini [haksız olarak], öldüren veyâ öldürülmesini
emr eden kimseye, iyi yapdın diyen kâfir olur.
38– Katli vâcib olmıyan kimse için, öldürülmesi lâzımdır demek
küfr olur.
39– Bir kimseyi haksız olarak döven veyâ öldüren zâlime, iyi
yapdın, bunu hak etmisdi demek küfr olur.
40– Yalan olarak, Allahü teâlâ biliyor ki, seni çocugumdan
çok seviyorum demek küfr olur.
41– Mevki’ sâhibi bir müslimân aksırınca, buna (Yerhamükallah)
diyen kimseye, büyüklere karsı böyle söylenmez demek
küfr olur.
42– Vazîfe olduguna inanmıyarak, hafîf görerek nemâz kılmamak,
oruc tutmamak, zekât vermemek, küfr olur.
43– Allahın rahmetinden ümmîdini kesmek küfr olur.
44– Kendisi harâm olmayıp, sonradan hâsıl olan bir sebebden
dolayı harâm olan mala, paraya (harâm-ı li gayrihî) denir.
Çalınan ve harâm yollardan gelen mal böyledir. Bunlara halâl
demek küfr olmaz. Les, domuz, serâb gibi, kendileri harâm
olan seylere (harâm-ı li aynihî) denir. Bunlara halâl demek küfr
olur.
45– Harâm oldukları, kesin olarak bilinen bütün günâhlara
halâl demek de, küfr olur.
46– Ezân, câmi’, fıkh kitâbları gibi islâmiyyetin kıymet verdigi
seyleri asagılamak, küfr olur.
47– Abdestsiz oldugunu bildigi hâlde nemâz kılmak küfr
olur.
48– Bildigi hâlde, kıbleden baska tarafa nemâz kılmak küfr
olur. Namâzı kıbleye karsı kılmak lâzım degildir diyen, kâfir
olur.
49– Bir müslimânı kötülemek için kâfir demek küfr olmaz.
Kâfir olmasını istiyerek söylemek küfr olur.
50– Günâh olduguna ehemmiyyet vermeden günâh islemek
küfr olur.
51– Ibâdet yapmanın lâzım olduguna ve günâhdan sakınmanın
lâzım olduguna inanmamak küfr olur.
52– Toplanan vergiler sultânın mülkü olduguna inanmak
küfr olur.
53– Kâfirlerin dîni âyinlerini begenmek, zarûret yok iken
zünnar kusanmak ve küfr alâmetlerini kullanmak ve bunlara
muhabbet edip, el kavusdurmak küfr olur.
54– Rızâsı ile, filân sey, filân kimsededir, yâhud yokdur, kâfir
olayım, yehûdî olayım diye yemîn eylemis olsa, o sey, o kimsede
olsun veyâ olmasın, o kimse kendi rızâsı ile küfre varmısdır.
55– Zinâ, livâta, fâiz, yalan gibi her dinde harâm olan birsey
için, halâl olsaydı da, ben dahî isleseydim diye temennî etmek
küfrdür.
56– Peygamberlere “aleyhimüssalevâtü vetteslîmât” inandım,
ammâ, Âdem aleyhisselâm Peygamber midir, bilmiyorum
demek küfrdür.
57– Muhammed aleyhisselâmın âhır zemân Peygamberi oldugunu
bilmiyen, kâfir olur.
58– Bir kimse, Peygamberlerin dedigi dogru ise, biz kurtulduk
dese, kâfir olur. [Bu sözü sübhe yolu ile söyledi ise kâfir
olur.]
59– Bir kimseye, gel nemâz kıl deseler, o da, kılmam dese,
kâfir olur. Ammâ murâdı, senin sözünle kılmam, Allahü teâlânın
emri ile kılarım dese kâfir olmaz.
60– Bir kimseye, sakalını bir tutamdan kısa yapma veyâ bir
tutamdan fazlasını kes, tırnaklarını kes, zîrâ, Resûlullahın “sallallahü
teâlâ aleyhi ve sellem” sünnetidir deseler, o da kesmem
dese, kâfir olur. Sâir sünnetler de böyledir. (Senin sözünle islemem,
ammâ Resûlullahın sünneti oldugu için islerim demek
küfr olmaz. Inkâr maksadı ile olursa küfr olur.)
61– Bir kimse bıyıklarını kırkdıkda, yanındaki, birseye yaramadı,
dese, o diyenin küfründen korkulur. [Bıyıkları kısaltmak
sünnetdir. Sünneti hafîf görmüs olur.]
62– Bir kimse, -basdan ayaga- harîr (ipek) giyinse, baska birisi
bu hâline, mubârek olsun dese, küfründen korkulur.
63– Bir kimse, kıbleye karsı ayagını uzatıp yatmak veyâ kıbleye
karsı tükürmek veyâ kıbleye karsı bevl etmek gibi bir mekrûhu
islese, o kimseye bu yapdıkların mekrûhdur, isleme deseler,
o da, her günâhımız bu kadar olsa, dese, küfründen korkulur.
Ya’nî mekrûhu önemsiz birsey saydıgı için.
64– Bir kimsenin hizmetkârı, kapıdan içeri girse, efendisine
selâm verse, efendisinin yanında bulunan bir kimse de, sus,
efendisine selâmvermek olurmu dese, o diyen kimse kâfir olur.
Ammâ murâdı, müâseret âdâbı ögretmek ise, selâmı kalben
vermek gerekdi, demek ise, küfr olmaz.
65– Îmân artar, azalır demek küfrdür. Ammâ kemâl, yakîn
i’tibâriyle olursa küfr olmaz.
66– Kıble ikidir, biri Kâ’be, biri Kudüs dese küfrdür. Simdiki
hâlde ikidir demek küfrdür. Ammâ Beyt-i Mukaddes kıble
idi, sonra Kâ’be kıble oldu dese küfr olmaz.
67– Bir kimse bir islâm âlimine sebebsiz bugz etse, sögse, o
kimsenin küfründen korkulur.
68– Bir kimse, taâm yirken konusmamak, mecûsîlerin iyi
âdetlerindendir, dese, yâhud âdetli ve lohusa hâlinde, hanımı
ile yatmamak mecûsîlerin iyi seylerindendir dese, kâfir olur, demislerdir.
69– Bir kimseye sen, mü’min misin deseler, o da insâallah
dese, te’vîl edemese küfrdür.
70– Bir kimse, evlâdı ölen kimseye, Allahü teâlâya senin oglun
gerek idi, dese, kâfir olur, demislerdir.
71– Bir kadın beline bir kara ip baglasa, bu nedir deseler,
zünnârdır dese, kâfir olur.
72– Bir kimse, harâm taâm yidikde, Bismillah dese kâfir
olur. Harâm-ı li-aynihî için, ya’nî les, serâb gibi harâmlar için
böyledir. Kendisi harâm olmıyan, harâm-ı li-gayrihî için böyle
degildir. Gasb edilmis malı yidikde besmele çekmek küfr olmaz.
Malın kendisi harâm degil, gasb edilmesi harâmdır.
73– Bir kimsenin küfrüne râzı olmak küfrdür. Bir kisiye
beddüâ ederek, Allahü teâlâ senin cânını küfr ile alsın dese kâfir
olmasında âlimler ihtilâf etdiler. Küfrüne rızâ küfrdür. Ammâ,
zulm ve fıskından ötürü -azâbı dâim ve siddetli olsun- diye
rızâ ise küfr degildir.
74– Bir kimse, -Allahü teâlâ bilir- filân isi islemedim dese,
hâlbuki o isi isledigini bilse, kâfir olur. Hak teâlâya cehl isnâd
etmis olur.
75– Bir kimse bir kadını sâhidsiz nikâh etse, o kimse ve kadın,
Allahü teâlâ ve Peygamber sâhidimizdir deseler, her ikisi
kâfir olur. Zîrâ Peygamberimiz “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem”
diri iken gaybı bilmezdi. Gaybı bilirdi demek küfr olur.
[Gaybı, Allahü teâlâ bilir ve Onun bildirdikleri bilir.]
76– Ben çalınanları ve gayb olanları bilirim dese, söyliyen ve
inanan kâfir olur. Bana cin haber veriyor dese, yine kâfir olur.
Peygamberler ve cinnîler dahî gaybı bilmez. [Gaybı, Allahü
teâlâ ve Onun bildirdikleri bilir.]
77– Bir kimse, Allahü teâlâya yemîn etmek istese, baska bir
kimse de, ben senin, Allahü teâlâya yemînini istemem, talâka
ve serefe, nâmûsa yemînini dilerim dese kâfir olur, demislerdir.
78– Bir kimse, sevmedigi bir kisiye, senin dîdârın [yüzün,
çehren] bana can alıcı gibidir, dese, kâfir olur, demislerdir. Zîrâ
can alıcı melek [Azrâîl aleyhisselâm] büyük melekdir.
79– Bir kimse nemâz kılmamak hos isdir dese, kâfir olur. Bir
kimse, bir kisiye, gel nemâz kıl dese, o da bana nemâz kılmak
zor isdir dese, kâfir olur, demislerdir.
80– Bir kimse, Allahü teâlâ, gökde benim sâhidimdir dese,
kâfir olur. Zîrâ Allahü teâlâya mekân isnâd etmis olur. Allahü
teâlâ mekândan münezzehdir.
81– Allah baba diyen kâfir olur.
82– Bir kimse, Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” yemek
yidikden sonra, mubârek parmagını yalardı dese, bir baskası,
bu is terbiyesizlikdir dese, kâfir olur.
83– Bir kimse Peygamber “aleyhissalâtü vesselâm” siyâh idi
dese kâfir olur. [Siyâh köpekleri arab, arab diye çagırmak, hamam
böcegine kara Fatma demek yaygın hâldedir. Sakınmak
lâzımdır.]
84– Rızk Allahü teâlâdandır. Lâkin kuldan da hareket gerekir
dese, bu söz sirkdir. Zîrâ kulun hareketi de Allahü teâlâdandır.
85– Bir kimse, nasrânî olmak, yehûdî olmakdan, Amerikan
kâfiri olmak, komünist olmakdan hayrlıdır dese, kâfir olur. Yehûdî,
nasrânîden, komünist hıristiyandan serlidir demelidir.
86– Kâfir olmak, hıyânet etmekden yegdir dese, kâfir olur.
87– Ilm meclisinde ne isim var, yâhud âlimlerin dedigini islemege
kim kâdir olur dese veyâ fetvâyı yere atsa ve din adamlarının
sözü neye yarar dese, kâfir olur.
88– Bir kimse, küfr söylese, bir kisi dahî gülse, gülen dahî
kâfir olur. Gülmesi zarûrî olursa, küfr degildir.
89– Bir kimse, mesâyıhın ervâhı hep hâzırdır, bilirler dese
kâfir olur. Hâzır olur dese küfr olmaz. [Evliyânın rûhları, Allahü
teâlâ gibi hâzır ve nâzır olamazlar. Anıldıkları yerde hâzır
olurlar. Anılmadan evvel orada yok idiler.]
90– Islâmiyyeti bilmem veyâ istemem dese, kâfir olur.
91– Bir kimse, Âdem aleyhisselâm bugday yimese idi, biz sakî
olmazdık dese, kâfir olur. Ammâ biz dünyâda olmazdık dese,
küfründe ihtilâf etmislerdir.
92– Âdem aleyhisselâm bez dokurdu dese, birisi dahî, öyle
ise biz çuhacı oglanları imisiz dese, kâfir olur.
93– Bir kisi, küçük günâh islese, birisi ona tevbe et dese, o
dahî, ne isledim ki tevbe edeyim dese, kâfir olur.
94– Biri digerine, gel islâm âlimine gidelim veyâ fıkh, ilmihâl
kitâbından okuyup ögrenelim dese, o dahî, ben ilmi ne yapayım
dese kâfir olur. Zîrâ ilmi istihfâfdır [küçük görmek, hafîfe almakdır].
95– Tefsîr ve fıkh kitâblarına hakâret eden, bunları begenmiyen,
kötüliyen kimse kâfir olur.
96– Bir kimseye, kimin zürriyyetindensin, kimin milletindensin,
i’tikâdda mezhebin imâmı kimdir, amelde mezhebin
imâmı kimdir diye süâl etseler, bilmese, kâfir olur.
97– Kat’i harâma halâl diyen kâfir olur. [Tütüne harâm demek
tehlükelidir.]
98– Bütün dinlerde harâm olan, halâl edilmesi hikmete mu-
hâlif olan birseyin halâl olmasını arzû etmek küfrdür. Zinâ, livâta,
karnı doydukdan sonra yimek, fâiz alıp-vermek gibi. Serâbın
halâl olmasını temennî küfr degildir. Çünki, her dinde harâm
degildi.
99– Kur’ân-ı azîm-ûs-sânı, lâf ve latîfe arasında isti’mâl etmek
[kullanmak] küfrdür.
100– Yahya adlı kimseye, (Yâ Yahya! huz-il-kitâbe) dese
kâfir olur. Kur’ân-ı kerîm ile alay etmis olur. Çalgı, oyun, sarkı
arasında Kur’ân-ı kerîm okumak da böyledir.
Kaynak: [Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]