2006 dur be burası Türkiye wrong way dergahta şarap aşk niyetine rap ey farklı misal sana anlatılanların hepsi masal bizi dinle hayat burada savaş kumarda atılan bir zar kadar bertarafsın sen harapsın ne desem boş anlamazsın kağıda mertçe bir kalem gibi ağlatamazsın beni duy duy duyduğun her satırda beni vur ilahi aşk bu yar elinde kul ki mühürlü dilleri bendim o romanda ramonun elleri
Bir şey diyim mi ortak bu dünya bensiz dönmemiş ve kadere küfrederken kızdınız o bunu görmemiş mi ben olmasam da gene döner bu kahpe dünya gene bir gün gelir beni vurup gider inan bana ve çaresiz köşende beklemek kaybeden benimdi diyip teselli istemek nerede merhamet ve ben olmadan da var olan o cennet mezarda bekleyeni güldürür mezar başında titremek boş ver arkadaş umut bizim mahalleden bir p*ç ilk eda ile aynı anneden köpeklerin dilinde saygı aleminde kahpelerle inan bana inançta tek sabır hayatta kaldı
Al bu ömrü bu gece
İsyan var ölmek var bu şehre hergün kabus var arada kaldım mapsullar karı değil kaybolmuşlar
Son zamanda üzgünüm ve kırgınım sana ellerim yazar fakat dargınım sana boş sokaklarında dalgınım haydi gel bana düşenin dostu olmaz sende vur bana bir hayal kurduğunda hep mi işler ters gider gündüz hepten bittiğinde öncelikle dert biter ellerim kalbe bağlı duyduğunda not eder ve ellerim sözlerimle her ritimle raks eder arz eder tanrıdan bir sözüyle kahreder uykusuz gecemde son tekila hoş gider bir gününde bir heceyle ayrı kalmak del eder dilin döker ve her kulakta aşk eder
Bırak beni köşemde yalnız kalmak istiyor ya tura kalbimin atışlarında bir yavaşlama ve solmuş caddenin sokaklarında dumanı benle kanka kompozisyonumda optimistlik kafada tek yama bende iç çekişlerimle çok didiştim ortak zaman ilaç değil ki sonu olmayan bir tik tak yıllar sanki gün gün diye gitti dün her dünün sonrası yeni bir hüzün ya işte başlıyor gene aynı film ve aynı sahne kahpeliklere bir çelme taktık sandık olmamış topladım valizleri gidiyorum fakat renklerim solmamış bozulmamış
Al bu ömrü bu gece
İsyan var ölmek var bu şehre hergün kabus var arada kaldım mapsullar karı değil kaybolmuşlar
Bir şey diyim mi ortak bu dünya bensiz dönmemiş ve kadere küfrederken kızdınız o bunu görmemiş mi ben olmasam da gene döner bu kahpe dünya gene bir gün gelir beni vurup gider inan bana ve çaresiz köşende beklemek kaybeden benimdi diyip teselli istemek nerede merhamet ve ben olmadan da var olan o cennet mezarda bekleyeni güldürür mezar başında titremek boş ver arkadaş umut bizim mahalleden bir p*ç ilk eda ile aynı anneden köpeklerin dilinde saygı aleminde kahpelerle inan bana inançta tek sabır hayatta kaldı
Al bu ömrü bu gece
İsyan var ölmek var bu şehre hergün kabus var arada kaldım mapsullar karı değil kaybolmuşlar
Son zamanda üzgünüm ve kırgınım sana ellerim yazar fakat dargınım sana boş sokaklarında dalgınım haydi gel bana düşenin dostu olmaz sende vur bana bir hayal kurduğunda hep mi işler ters gider gündüz hepten bittiğinde öncelikle dert biter ellerim kalbe bağlı duyduğunda not eder ve ellerim sözlerimle her ritimle raks eder arz eder tanrıdan bir sözüyle kahreder uykusuz gecemde son tekila hoş gider bir gününde bir heceyle ayrı kalmak del eder dilin döker ve her kulakta aşk eder
Bırak beni köşemde yalnız kalmak istiyor ya tura kalbimin atışlarında bir yavaşlama ve solmuş caddenin sokaklarında dumanı benle kanka kompozisyonumda optimistlik kafada tek yama bende iç çekişlerimle çok didiştim ortak zaman ilaç değil ki sonu olmayan bir tik tak yıllar sanki gün gün diye gitti dün her dünün sonrası yeni bir hüzün ya işte başlıyor gene aynı film ve aynı sahne kahpeliklere bir çelme taktık sandık olmamış topladım valizleri gidiyorum fakat renklerim solmamış bozulmamış
Al bu ömrü bu gece
İsyan var ölmek var bu şehre hergün kabus var arada kaldım mapsullar karı değil kaybolmuşlar
