İlişki Durumu
Allahın Varlıgına ufak bir ispat
Ufak bir Köyde yaşanan bu Gerçek Hikaye Büyük ders oLacak Allaha inanmayanlara..
O köyün en zengin ve en acımasız kişisi hergün oldugu gibi köylüleri
yoldan çıkarmaya çalışıyormuş.. Allahın olmadıgını, herşeyin kendi
kendine evrimleşerek meydana geldigini ve herşeyin ufak bir tesadüfle
başladıgını, köy halkına aşılıyormuş.. köylüler bu adama korkularından
cvp veremedikleri gibi zaman zamanda gercekligine inanır gibi
oluyorlarmış..
Adam iyice azıtarak, bütün köy halkını meydanda toplamış, amacı hepsini
birden söylediklerine inandırmak, onları ikna edip, Allahın olmadıını
ispatlamakmış..Adam bağırmış bana o inandıgınız Allahı eğer varsa
gösterin.. ispatlayın, ama kimseden ses çıkmamış nasıl
gösterebilirlermişki.. herkes yavaş yavaş adama inanmaya başlıyormuş..
taa ki o çoban çıkıp gelene kadar.. çoban bu adama dönüp sana Allahın
oldugunu ispatlıyacagım demiş.. zalim adam gülmüş ve ispatla hadi
demiş, ben biliyorum ki bu dünya kendi kendine oluştu herşeybi tesadüf
eseri ve herşeyin yolunda gitmesiyle.. çoban tamam demiş yarın aynı
vakitte burda buluşacaz ve bu köy halkıda gelecek ve ben sana Allahın
varlıgını ispatlayacagım ve sana herşeyi Allahın yarattıgını
gösterecegim.. unutmaki yeri , göğü ve herşeyi yatatan odur.. adam
gülmüş ve hadi bakalım deyip evine yönelmiş... ertesi gün aynı zaman
gelmiş herkes meydanda ama çoban gelmemiş.. beklemişler güneş batmış
çoban halen yok.. adam gülmüş bakın demiş oda ispatlayamadı.. yarın
tekrar gelcem ve yine gelmicek demiş ve ertesi günü beklemeye
başlamışlar yine.. gene aynı yerde toplanmışlar o günde çoban gememiş,
adam iyice kasılmaya başlamış ve eklemiş yarın son kez gelecegim eger
gelmezse iddaayı kaybedecek ve herkes bana inanacak demiş.. ertesi gün
olmuş ve aynı vakitte beklemeye başlamışlar ama ne coban var nede
haberi.. tam ordan ayrılacaklarken çoban uzaktan görünmüş ve herkes
aciz gözlerle bakerken, çoban geldim işte demiş.. zalim adam gülerek
kortun ve gelemedin 2 gün diye sormuş çobana.. çoban cvp vermiş; bizim
orayı sel aldı dere taştı ve buraya gelmek için o dereden geçmem
gerekti demiş.. ve zalim adam sormuş nasıl geçtin o dereyi?.. çoban cvp
vermiş; bi yaşlı çınar ağacı vardı derenin kenarında onun yanına gittim
ve bekledim biraz bekledikten sonra ağac kendi kendine sandal oldu ve o
sandala binip derenin karşısana geçtim, diye cvp vermiş.. zalim adam
buna kahkaha atarak gülmüş ve hiç koca çınar kendi kendine sandal
olurmu demiş ve çoban cvp vermiş; sen bu dünyanın yerin göğün ve
herşeyin kendi kendine bir tesadüf sonucu olduguna inanabiliyorsunda
neden bi agacın kendi kendine sandal olabilecegine inanmıyorsun diye
cvp vermiş.. adamın kafasında bi an şimşekler çakmış ve oracıkta Allaha
inanmaya başlamış..
Ufak bir Köyde yaşanan bu Gerçek Hikaye Büyük ders oLacak Allaha inanmayanlara..
O köyün en zengin ve en acımasız kişisi hergün oldugu gibi köylüleri
yoldan çıkarmaya çalışıyormuş.. Allahın olmadıgını, herşeyin kendi
kendine evrimleşerek meydana geldigini ve herşeyin ufak bir tesadüfle
başladıgını, köy halkına aşılıyormuş.. köylüler bu adama korkularından
cvp veremedikleri gibi zaman zamanda gercekligine inanır gibi
oluyorlarmış..
Adam iyice azıtarak, bütün köy halkını meydanda toplamış, amacı hepsini
birden söylediklerine inandırmak, onları ikna edip, Allahın olmadıını
ispatlamakmış..Adam bağırmış bana o inandıgınız Allahı eğer varsa
gösterin.. ispatlayın, ama kimseden ses çıkmamış nasıl
gösterebilirlermişki.. herkes yavaş yavaş adama inanmaya başlıyormuş..
taa ki o çoban çıkıp gelene kadar.. çoban bu adama dönüp sana Allahın
oldugunu ispatlıyacagım demiş.. zalim adam gülmüş ve ispatla hadi
demiş, ben biliyorum ki bu dünya kendi kendine oluştu herşeybi tesadüf
eseri ve herşeyin yolunda gitmesiyle.. çoban tamam demiş yarın aynı
vakitte burda buluşacaz ve bu köy halkıda gelecek ve ben sana Allahın
varlıgını ispatlayacagım ve sana herşeyi Allahın yarattıgını
gösterecegim.. unutmaki yeri , göğü ve herşeyi yatatan odur.. adam
gülmüş ve hadi bakalım deyip evine yönelmiş... ertesi gün aynı zaman
gelmiş herkes meydanda ama çoban gelmemiş.. beklemişler güneş batmış
çoban halen yok.. adam gülmüş bakın demiş oda ispatlayamadı.. yarın
tekrar gelcem ve yine gelmicek demiş ve ertesi günü beklemeye
başlamışlar yine.. gene aynı yerde toplanmışlar o günde çoban gememiş,
adam iyice kasılmaya başlamış ve eklemiş yarın son kez gelecegim eger
gelmezse iddaayı kaybedecek ve herkes bana inanacak demiş.. ertesi gün
olmuş ve aynı vakitte beklemeye başlamışlar ama ne coban var nede
haberi.. tam ordan ayrılacaklarken çoban uzaktan görünmüş ve herkes
aciz gözlerle bakerken, çoban geldim işte demiş.. zalim adam gülerek
kortun ve gelemedin 2 gün diye sormuş çobana.. çoban cvp vermiş; bizim
orayı sel aldı dere taştı ve buraya gelmek için o dereden geçmem
gerekti demiş.. ve zalim adam sormuş nasıl geçtin o dereyi?.. çoban cvp
vermiş; bi yaşlı çınar ağacı vardı derenin kenarında onun yanına gittim
ve bekledim biraz bekledikten sonra ağac kendi kendine sandal oldu ve o
sandala binip derenin karşısana geçtim, diye cvp vermiş.. zalim adam
buna kahkaha atarak gülmüş ve hiç koca çınar kendi kendine sandal
olurmu demiş ve çoban cvp vermiş; sen bu dünyanın yerin göğün ve
herşeyin kendi kendine bir tesadüf sonucu olduguna inanabiliyorsunda
neden bi agacın kendi kendine sandal olabilecegine inanmıyorsun diye
cvp vermiş.. adamın kafasında bi an şimşekler çakmış ve oracıkta Allaha
inanmaya başlamış..
