Öldürür insanı, adı ayrılık.
Neden söndü güneşim her yer karanlık.
Aşık Veysel’im bağrım yanık.
Eskiden ne güzeldi, nerden çıktı bu yalnızlık.
Adı ayrılık, yakar insanı.
Hiç kimse bulamaz bu derde dermanı.
Her şeyi unuttum da unutamadım adını.
Adı ayrılık, öldürür insanı.
Şair : Aşık Veysel ( Veysel Özyurt )
Neden söndü güneşim her yer karanlık.
Aşık Veysel’im bağrım yanık.
Eskiden ne güzeldi, nerden çıktı bu yalnızlık.
Adı ayrılık, yakar insanı.
Hiç kimse bulamaz bu derde dermanı.
Her şeyi unuttum da unutamadım adını.
Adı ayrılık, öldürür insanı.
Şair : Aşık Veysel ( Veysel Özyurt )
