Dunya bizi siler
Azrail canimizi alir gider
Geriye uzulen kendini avutmaya calisan insanciklar kalir
Dunyanin kanunudur bu
Birimiz olur birimiz dogar
Olum tesellisi olmayan bir acidir
Ama malesef hepimiz olecegiz
Sevdiklerimizin tanidiklarimizin arkadaslarimizin dostlarimizin
Hepsi o yerin altindaki soguk topraga yatacak
O beyaz kefen yorgan olacak bize
öLecegiz bir gun
Dusunuyorum dusunuyorum bir turlu aklima alamiyorum
Gittigine inanamiyorum aldigi gun kara toprak seni
Bir daha askim diyemiyorum
Ozledim seni gel yanima cok ihtiyacim var sana
Neredesin askim anlasana yine yoksun yanimda
Agladim yasim silinmiyor
Simdi agliyorum gunduz gece cunku caresizim diye
Hata ustune hata eklendi hayatima
Kara gunler bekliyor beni askim keske olsan yanimda
Her yuzume guleni dost bildim senin degerini bilemedim
Ozur bile dileyemedim cunku cok uzaklardasin
Icim kan agliyor O guzel yuzunu goremiyorum diye
Nasil biraktin beni Nasil kiydin o tatli canina anlayamiyorum
Olum…
Yuregimizde gidenlerin ozlemi
Icimizde kaybettigimiz insanin acisi
Gidenler geri gelmez bunu herkes bilir
Ama insan kendine dur diyemez
Buna gucu yetmez
Anlasilmadi yillarca kimin kim icin savastigi
Simdi olen kaliyor toprak altinda
Gomulen unutuluyor yarinlarda
Gidiyorlar uzaklara geri getirilmeyecek yollarda
Arkalarindan kosup yakalayamayiz onlari biz
Hayat…
Birgun olsem aglarmisiniz arkamdan
topraga gomene kadar
Dondukten sonra hakkinizi unuturmusunuz beni birgun
Dogum gunum gibi
Dogum gunumde hatirlarsiniz beni
Sakin unutmayin sizi sevdigimi
Gidiyorum donulmeyecek yollar gibi
Gelinmeyecek herkesin bildigi gibi topraga gidiyorum
En yakin dostumla yilanlarla gidiyorum
Arkamdan gelmeyin buraya gelen geri donmuyor unutmayin
Bu sozler kalbimden kanarayak
Akan gozyaslarim notalarim ritimlerime uymus sozlerim
Derdime care
Hani dun yaptigimiz hayaller
Bugun yikilan yeniden gelmeye calisan seyler
Sonumu geldi dunyanin yoksa halen donuyor mu
Kim olse kalacak arkasindan bir aglayani gerek esi gerek dostu
Belki bir kus gibi ucar belki bir yilan gibi sokarim
Azrail canimizi alir gider
Geriye uzulen kendini avutmaya calisan insanciklar kalir
Dunyanin kanunudur bu
Birimiz olur birimiz dogar
Olum tesellisi olmayan bir acidir
Ama malesef hepimiz olecegiz
Sevdiklerimizin tanidiklarimizin arkadaslarimizin dostlarimizin
Hepsi o yerin altindaki soguk topraga yatacak
O beyaz kefen yorgan olacak bize
öLecegiz bir gun
Dusunuyorum dusunuyorum bir turlu aklima alamiyorum
Gittigine inanamiyorum aldigi gun kara toprak seni
Bir daha askim diyemiyorum
Ozledim seni gel yanima cok ihtiyacim var sana
Neredesin askim anlasana yine yoksun yanimda
Agladim yasim silinmiyor
Simdi agliyorum gunduz gece cunku caresizim diye
Hata ustune hata eklendi hayatima
Kara gunler bekliyor beni askim keske olsan yanimda
Her yuzume guleni dost bildim senin degerini bilemedim
Ozur bile dileyemedim cunku cok uzaklardasin
Icim kan agliyor O guzel yuzunu goremiyorum diye
Nasil biraktin beni Nasil kiydin o tatli canina anlayamiyorum
Olum…
Yuregimizde gidenlerin ozlemi
Icimizde kaybettigimiz insanin acisi
Gidenler geri gelmez bunu herkes bilir
Ama insan kendine dur diyemez
Buna gucu yetmez
Anlasilmadi yillarca kimin kim icin savastigi
Simdi olen kaliyor toprak altinda
Gomulen unutuluyor yarinlarda
Gidiyorlar uzaklara geri getirilmeyecek yollarda
Arkalarindan kosup yakalayamayiz onlari biz
Hayat…
Birgun olsem aglarmisiniz arkamdan
topraga gomene kadar
Dondukten sonra hakkinizi unuturmusunuz beni birgun
Dogum gunum gibi
Dogum gunumde hatirlarsiniz beni
Sakin unutmayin sizi sevdigimi
Gidiyorum donulmeyecek yollar gibi
Gelinmeyecek herkesin bildigi gibi topraga gidiyorum
En yakin dostumla yilanlarla gidiyorum
Arkamdan gelmeyin buraya gelen geri donmuyor unutmayin
Bu sozler kalbimden kanarayak
Akan gozyaslarim notalarim ritimlerime uymus sozlerim
Derdime care
Hani dun yaptigimiz hayaller
Bugun yikilan yeniden gelmeye calisan seyler
Sonumu geldi dunyanin yoksa halen donuyor mu
Kim olse kalacak arkasindan bir aglayani gerek esi gerek dostu
Belki bir kus gibi ucar belki bir yilan gibi sokarim