gün geçtikçe sana ve kendime dair umutlarımı kaybettim
(Gel)ecek (Gel)ecek diye beynimde kalıplarım varken artık yavaş yavaş bunlar siliniyor ve değişiyor
(Gel)ecek-(Gel)ebilir-(Gel)micek!!!
Biliyormusun hayatta insanlar hep nefes almaya çalışırken ben nefes almaktan korkuyorum
Her nefesimde kalbimde patlama etkisi yapan düşüncelerle bir kez daha ölüyorum
Nefes almaktan korkuyorum artık
Adını duydukça bir köşedesaklanmaktan seni silmeyi düşünmekten yoruldum
Çok bekledim seni
Kimseye söylemeden gecelerce seni düşünsemde , bende kalan resimlerine bakıp keşkeler yakıp yollara düşsemde bu beden artık bu yükü
kaldıramıyor
Hasta adamı yatağına yatırın artık , orada öylece kalsın diyorum
Bir daha kalkmak istemiyorum
Etrafta senden kalan kırık dökük hayat parçaları artık her yerimi kesti
Kanayan yaralarımı saracak bir sen yoksun
Bilmiyorum artık bu hayata ne kadar dayanırım
Hayatta yaralarım var evet
Çoğu senden yana belki bunların
Hep tutunacak başka dallar ararken gittiğim kapılarda çalacak zil bulamadım
Hep o kapıların altında ki deliklerden sızan sevgilerle yetindim
Sana karşı özlemim var belki kırgınım ama seninle geçirdiğim anlara düşmanlığım yok
O anıları her hatırlamam da sırtıma bir yük daha binse de; keşke yaşamasaydım demedim
Bu dünyada ki yaşanmışlıklara elveda diyip gitmek istedim hep
Kendim içim birşeyler yapmayı bırakalı çok oldu biliyormusun
sen gittikten sonra çok şey değişti
Artık hayatta yapacaklarım değil, yapmam gerekenler kaldı
Bu hayatın herkese vuracak kadar kolu varmış meğer
Dünya kerhanesinde bakire kalan bir tek hayat göremiyorum
Ne yapsanda hayat sana da bir yerden vuruyor
Şimdi sana dön demek isterdim ama biliyorum ki dönmüyeceksin
Bu beden bu kadar yorgun düşmüşken hala deli çırpınışlarla sonuma koşuyorum
Dönmeni beklemiyorum artık beni benle , beni içimdeki senle bırak git.............
(Gel)ecek (Gel)ecek diye beynimde kalıplarım varken artık yavaş yavaş bunlar siliniyor ve değişiyor
(Gel)ecek-(Gel)ebilir-(Gel)micek!!!
Biliyormusun hayatta insanlar hep nefes almaya çalışırken ben nefes almaktan korkuyorum
Her nefesimde kalbimde patlama etkisi yapan düşüncelerle bir kez daha ölüyorum
Nefes almaktan korkuyorum artık
Adını duydukça bir köşedesaklanmaktan seni silmeyi düşünmekten yoruldum
Çok bekledim seni
Kimseye söylemeden gecelerce seni düşünsemde , bende kalan resimlerine bakıp keşkeler yakıp yollara düşsemde bu beden artık bu yükü
kaldıramıyor
Hasta adamı yatağına yatırın artık , orada öylece kalsın diyorum
Bir daha kalkmak istemiyorum
Etrafta senden kalan kırık dökük hayat parçaları artık her yerimi kesti
Kanayan yaralarımı saracak bir sen yoksun
Bilmiyorum artık bu hayata ne kadar dayanırım
Hayatta yaralarım var evet
Çoğu senden yana belki bunların
Hep tutunacak başka dallar ararken gittiğim kapılarda çalacak zil bulamadım
Hep o kapıların altında ki deliklerden sızan sevgilerle yetindim
Sana karşı özlemim var belki kırgınım ama seninle geçirdiğim anlara düşmanlığım yok
O anıları her hatırlamam da sırtıma bir yük daha binse de; keşke yaşamasaydım demedim
Bu dünyada ki yaşanmışlıklara elveda diyip gitmek istedim hep
Kendim içim birşeyler yapmayı bırakalı çok oldu biliyormusun
sen gittikten sonra çok şey değişti
Artık hayatta yapacaklarım değil, yapmam gerekenler kaldı
Bu hayatın herkese vuracak kadar kolu varmış meğer
Dünya kerhanesinde bakire kalan bir tek hayat göremiyorum
Ne yapsanda hayat sana da bir yerden vuruyor
Şimdi sana dön demek isterdim ama biliyorum ki dönmüyeceksin
Bu beden bu kadar yorgun düşmüşken hala deli çırpınışlarla sonuma koşuyorum
Dönmeni beklemiyorum artık beni benle , beni içimdeki senle bırak git.............
