Seni
ne çok sevdim ben. Ne çok gözyaşı döktüm senin için. Geceleri sen
yatağında meleklerin kanatlarıyla uçarken ben penceremin önünde senin
rüyana girmek için dua ederdim. Bir bakışına, bir dudak kıvrımında
titreşen gülüşüne ulaşmak için dünyanın bütün çiçeklerini önüne
sererdim.
Şiirler, şarkılar, sevgiler içimde tutuşan bir ateş, onun yangınında
senin için kül kesildim. Ağır hastalar geceyi zor geçirir. Sabahı
bekler kırgın yürekler, hasta umutlar, yalnız ruhlar. Yalnızdı
gecelerim. Hastaydı gecelerim. Kan kaybından giden bir yaralı gibi
umarsızdı gecelerim. Bir uçurumun kenarına beni taşıyan karabasandı
gecelerim. Adına yalnızlık dedim. Sensizlik dedim.. Sen beni bilmedin,
beni tanımadın, beni sevmedin.. Bu bir ölümdü, bu bir fermandı .. Bıçak
kesmez artık beni, ip asmaz, çeküller yüreğimi taşımaz. Yaşamak mümkün
değil, yalnızlık karanlık kapılarıyla üstüme kapandı. Amansız acılar
içindeyim.
Ey Sevdiğim.. Ben seni ne çok sevdim. Dünya bildi, bir sen bilmedin.
Yalnızlığın diğer adı aşka karşılık almamaktır. Kaçılamayacak kadar
yakın, tutulamayacak kadar uzak bir yerdesin.. Benim aşkıma yalnızlık
kucak açtı. Senin yokluğuna dokundum, içim yandı. Odamın çıldırtan
sessizliğinde sana seslendim. Yankısı döndü dolaştı, senin kapıların
bana kapalı. Kendi sesim yine bana ulaştı. Anladım ki beni hiç
duymayacaksın.
Sana sitem edemem. Sana kırılamam. Bir tek dileğim var senden, son bir tek isteğim. O da MUTLU OLMAN.
MUTLU OL SEVDİĞİM.. BİRİCİĞİM.. AŞKIM. NEREYE, KİME GİDERSEN GİT YETER Kİ SEN MUTLU OL...
ne çok sevdim ben. Ne çok gözyaşı döktüm senin için. Geceleri sen
yatağında meleklerin kanatlarıyla uçarken ben penceremin önünde senin
rüyana girmek için dua ederdim. Bir bakışına, bir dudak kıvrımında
titreşen gülüşüne ulaşmak için dünyanın bütün çiçeklerini önüne
sererdim.
Şiirler, şarkılar, sevgiler içimde tutuşan bir ateş, onun yangınında
senin için kül kesildim. Ağır hastalar geceyi zor geçirir. Sabahı
bekler kırgın yürekler, hasta umutlar, yalnız ruhlar. Yalnızdı
gecelerim. Hastaydı gecelerim. Kan kaybından giden bir yaralı gibi
umarsızdı gecelerim. Bir uçurumun kenarına beni taşıyan karabasandı
gecelerim. Adına yalnızlık dedim. Sensizlik dedim.. Sen beni bilmedin,
beni tanımadın, beni sevmedin.. Bu bir ölümdü, bu bir fermandı .. Bıçak
kesmez artık beni, ip asmaz, çeküller yüreğimi taşımaz. Yaşamak mümkün
değil, yalnızlık karanlık kapılarıyla üstüme kapandı. Amansız acılar
içindeyim.
Ey Sevdiğim.. Ben seni ne çok sevdim. Dünya bildi, bir sen bilmedin.
Yalnızlığın diğer adı aşka karşılık almamaktır. Kaçılamayacak kadar
yakın, tutulamayacak kadar uzak bir yerdesin.. Benim aşkıma yalnızlık
kucak açtı. Senin yokluğuna dokundum, içim yandı. Odamın çıldırtan
sessizliğinde sana seslendim. Yankısı döndü dolaştı, senin kapıların
bana kapalı. Kendi sesim yine bana ulaştı. Anladım ki beni hiç
duymayacaksın.
Sana sitem edemem. Sana kırılamam. Bir tek dileğim var senden, son bir tek isteğim. O da MUTLU OLMAN.
MUTLU OL SEVDİĞİM.. BİRİCİĞİM.. AŞKIM. NEREYE, KİME GİDERSEN GİT YETER Kİ SEN MUTLU OL...
