Çalan kapıNIZ... Bir gün çalınmazsa....!!!!! Kapı çaLar... Sabahın erken saatLerinde. Açarsınız. Sütçünüzdür qeLen. Sütçünün LitreLiqinden kabınıza döküLen beyazLıkta sabahın qüzeLLiqine kavu$ursunuz. Gözünüzde pırıL pırıL bir sabah kahvaLtısı canLanır. İçinizden "Buqün kahvaLtıyı bahçede yapaLım" diye qeçirirsiniz.
Kapı çaLar... GeLen postacıdır. Kucaqında büyükçe bir paket. Uzattıqı kaqıda imza atarsınız. Daha önceden ısmarLadıqınız kitapLara kavu$manın sevincini ya$arsınız. Zaten tatiLde oLduqunuzdan bu kitapLara çok ihtiyacınız vardır. "Artık canım sıkıLmayacak " deyip keyifLenirsiniz. En çok merak ettiqinizi aLıp $ezLonqa uzanırsınız.
Kapı çaLar... Kapıya ko$arsınız. YıLLardır qörmediqiniz bir dost qeLmi$tir. Sevinirsiniz. SohbetLeriniz saatLer boyu hatta bütün qün sürer. "Ya$amak ne qüzeL" dersiniz içinizden. HeLe böyLe dostLar varken.
Kapı çaLar... Dürbünden bakarsınız. Kimseyi qöremezsiniz. Dönüp yeniden koLtuqa qömüLürsünüz. Bir daha çaLar. Bakarsınız[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] yine kimse yok. Tam o sırada bir daha çaLınca kapıyı açarsınız. Kom$unuzun oqLu[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] eLindeki sopayLa ziLe uzanmakta. Meqer tuzLarı bitmi$. İçeriden tuz qetirirken kendi kendinize söyLenirsiniz. "ELbette qöremem. Keratanın boyu bir metre." Bu küçük hadise ne$eLendiriverir ortaLıqı.
Kapı çaLar... Dü$üp bayıLacak kadar $a$ırırsınız. Askerdeki oqLunuz haber vermeden izne çıkmı$tır. "OqLum benim" diye hasretLe kucakLarken qözya$Larınızı zaptedemezsiniz. MutLuLuqunuz oqLunuzun izni kadar uzar...
Kapının her çaLı$ında sanki mutLuLuqa ko$maktasınız. Huzur tüter qözLerinizden. Her sessizLikte kuLakLarınız ziL sesi arar...
Ve kapı çaLmaz... O qün en büyük misafiriniz qeLir. Adeta kapıyı kırmı$tır. ALıp qider sizi[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] $a$ırırsınız. "Niye haber vermedi?" diye içinizden qeçirirken; "Doqduqundan beri ziLe basmaktayım" der. Bir $eyLer söyLemek istersiniz o an.
Ama o andan sonra diLiniz dönmez...
ÖLüm sessiz sedasız.. GeLir Gider...
Kapı çaLar... GeLen postacıdır. Kucaqında büyükçe bir paket. Uzattıqı kaqıda imza atarsınız. Daha önceden ısmarLadıqınız kitapLara kavu$manın sevincini ya$arsınız. Zaten tatiLde oLduqunuzdan bu kitapLara çok ihtiyacınız vardır. "Artık canım sıkıLmayacak " deyip keyifLenirsiniz. En çok merak ettiqinizi aLıp $ezLonqa uzanırsınız.
Kapı çaLar... Kapıya ko$arsınız. YıLLardır qörmediqiniz bir dost qeLmi$tir. Sevinirsiniz. SohbetLeriniz saatLer boyu hatta bütün qün sürer. "Ya$amak ne qüzeL" dersiniz içinizden. HeLe böyLe dostLar varken.
Kapı çaLar... Dürbünden bakarsınız. Kimseyi qöremezsiniz. Dönüp yeniden koLtuqa qömüLürsünüz. Bir daha çaLar. Bakarsınız[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] yine kimse yok. Tam o sırada bir daha çaLınca kapıyı açarsınız. Kom$unuzun oqLu[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] eLindeki sopayLa ziLe uzanmakta. Meqer tuzLarı bitmi$. İçeriden tuz qetirirken kendi kendinize söyLenirsiniz. "ELbette qöremem. Keratanın boyu bir metre." Bu küçük hadise ne$eLendiriverir ortaLıqı.
Kapı çaLar... Dü$üp bayıLacak kadar $a$ırırsınız. Askerdeki oqLunuz haber vermeden izne çıkmı$tır. "OqLum benim" diye hasretLe kucakLarken qözya$Larınızı zaptedemezsiniz. MutLuLuqunuz oqLunuzun izni kadar uzar...
Kapının her çaLı$ında sanki mutLuLuqa ko$maktasınız. Huzur tüter qözLerinizden. Her sessizLikte kuLakLarınız ziL sesi arar...
Ve kapı çaLmaz... O qün en büyük misafiriniz qeLir. Adeta kapıyı kırmı$tır. ALıp qider sizi[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] $a$ırırsınız. "Niye haber vermedi?" diye içinizden qeçirirken; "Doqduqundan beri ziLe basmaktayım" der. Bir $eyLer söyLemek istersiniz o an.
Ama o andan sonra diLiniz dönmez...
ÖLüm sessiz sedasız.. GeLir Gider...