Anlamıyor Musun?, Seni artık göremem, duyamam, anlayamam. //
Bu sabah odama geldiğinde kapıyı açamayacaksın.
Yine kapı sıkıştı sanma, ben kilitledim bu sefer.
Gelme diye. Odama, karanlığıma, yalnızlığıma girme diye...
Kapıyı açamayınca bana seslenme,seni artık duyamam.
Uyudum kaldım sanma, artık uyanmak yok.
Ben en derin uykumdayken, sen kapıyı zorlayarak içeri gireceksin.
Omzuma dokunduğunda derin bir soğukluk hissedeceksin.
Bunu da pencerenin açık kalmış olmasına bağlarsın sen.
Sen beni hiç dinlemedin ki...
Bırak bana seslenmeyi, bu sefer kalkmayacağım.
Uyanmayacağım.
Beni karanlığımdan, yalnızlığımdan alıkoyamayacaksın artık.
Çok düşündüm, çok tarttım hayatın hafifliğini ve kalbimin ağrılarını.
Her şey o kadar basit ve sıradanmış ki...
Ben boşverdim tüm acılarımı, sen de umursama.
Zaten anlatsam da anlamadın ki.
Bu hikaye çok eskitti beni.
Bir birlikteliğin parçası olmayı beceremedim.
Gerisini hiç anlatmıyorum bile.
Beni ölüme götüren yol,
Mümkünü olmayan hayallerin peşinden koşmakmış, anladım.
Hayatım boyunca hiç bir şeye karar veremedim.
Çelişkilerim, şizofrenik dünyamın vazgeçilmeziydi.
Ama belki bu ruhsal intihar hayatımın ilk ve tek kararıdır.
Artık bırak beni, bırak yorgun ruhum uçup gitsin hayatından.
Anlamıyor musun?
Seni artık göremem, duyamam, anlayamam.
Ben şimdi...
Dünyada yaşayan bir ölüyüm,Plüton'da diri diri yanan bir ceset.
| [Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] | Resim boyutu değiştirildi. Resmin tam boyunu görebilmek için buraya tıklayın. Resmin Orjinal boyutları 680x454 px Ve Boyutu 92KB. |
Bu sabah odama geldiğinde kapıyı açamayacaksın.
Yine kapı sıkıştı sanma, ben kilitledim bu sefer.
Gelme diye. Odama, karanlığıma, yalnızlığıma girme diye...
Kapıyı açamayınca bana seslenme,seni artık duyamam.
Uyudum kaldım sanma, artık uyanmak yok.
Ben en derin uykumdayken, sen kapıyı zorlayarak içeri gireceksin.
Omzuma dokunduğunda derin bir soğukluk hissedeceksin.
Bunu da pencerenin açık kalmış olmasına bağlarsın sen.
Sen beni hiç dinlemedin ki...
Bırak bana seslenmeyi, bu sefer kalkmayacağım.
Uyanmayacağım.
Beni karanlığımdan, yalnızlığımdan alıkoyamayacaksın artık.
Çok düşündüm, çok tarttım hayatın hafifliğini ve kalbimin ağrılarını.
Her şey o kadar basit ve sıradanmış ki...
Ben boşverdim tüm acılarımı, sen de umursama.
Zaten anlatsam da anlamadın ki.
Bu hikaye çok eskitti beni.
Bir birlikteliğin parçası olmayı beceremedim.
Gerisini hiç anlatmıyorum bile.
Beni ölüme götüren yol,
Mümkünü olmayan hayallerin peşinden koşmakmış, anladım.
Hayatım boyunca hiç bir şeye karar veremedim.
Çelişkilerim, şizofrenik dünyamın vazgeçilmeziydi.
Ama belki bu ruhsal intihar hayatımın ilk ve tek kararıdır.
Artık bırak beni, bırak yorgun ruhum uçup gitsin hayatından.
Anlamıyor musun?
Seni artık göremem, duyamam, anlayamam.
Ben şimdi...
Dünyada yaşayan bir ölüyüm,Plüton'da diri diri yanan bir ceset.
![[- Melankolik -]](https://2img.net/u/1714/24/37/33/avatars/5279-35.jpg)