AFFETMENİN DAYANILMAZ AĞIRLIĞI
Bir lise öğretmeni günün birinde derste öğrencilerine bir teklifte bulunur: “Bir hayat deneyimine katılmak ister misiniz?”
Öğrenciler çok sevdikleri hocalarının bu teklifini tereddütsüz kabul ederler. “O zaman” der öğretmen. “Bundan sonra ne dersem yapacağınıza da söz verin.” Öğrenciler bunu da yaparlar. “Şimdi yarınki ödevinize hazır olun. Yarın hepiniz birer plastik torba ve beşer kilo patates getireceksiniz!”
Öğrenciler[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] bu işten pek birşey anlamamışlardır. Ama[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] ertesi sabah hepsinin sıralarının üzerinde patatesler ve torbalar hazırdır. Kendisine meraklı gözlerle bakan öğrencilerine şöyle der öğretmen:
“Şimdi[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] bugüne dek affetmeyi istemediğiniz her kişi için bir patates alın[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] o kişinin adını o patatesin üzerine yazıp torbanın içine koyun.”
Bazı öğrenciler torbalarına üçer–beşer tane patates koyarken[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] bazılarının torbası neredeyse ağzına kadar dolmuştur.
Öğretmen[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] kendisine “Peki şimdi ne olacak?” der gibi bakan öğrencilerine ikinci açıklamasını yapar:
“Bir hafta boyunca nereye giderseniz gidin[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] bu torbaları yanınızda taşıyacaksınız. Yattığınız yatakta[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] bindiğiniz otobüste[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] okuldayken sıranızın üstünde.. hep yanınızda olacaklar.”
Aradan bir hafta geçmiştir. Hocaları sınıfa girer girmez[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] denileni yapmış olan öğrenciler şikayete başlarlar:
– “Hocam[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] bu kadar ağır torbayı her yere taşımak çok zor.”
– “Hocam[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] patatesler kokmaya başladı. Vallahi[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] insanlar tuhaf gözlerle bakıyorlar bana artık.”
– “Hem sıkıldık[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] hem yorulduk...”
Öğretmen gülümseyerek öğrencilerine şu dersi verir:
“Görüyorsunuz ki[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] affetmeyerek asıl kendimizi cezalandırıyoruz. Kendimizi ruhumuzda ağır yükler taşımaya mahkûm ediyoruz. Affetmeyi karşımızdaki kişiye bir ihsan olarak düşünüyoruz[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] halbuki affetmek en başta kendimize yaptığımız bir iyilikti.!!
Bir lise öğretmeni günün birinde derste öğrencilerine bir teklifte bulunur: “Bir hayat deneyimine katılmak ister misiniz?”
Öğrenciler çok sevdikleri hocalarının bu teklifini tereddütsüz kabul ederler. “O zaman” der öğretmen. “Bundan sonra ne dersem yapacağınıza da söz verin.” Öğrenciler bunu da yaparlar. “Şimdi yarınki ödevinize hazır olun. Yarın hepiniz birer plastik torba ve beşer kilo patates getireceksiniz!”
Öğrenciler[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] bu işten pek birşey anlamamışlardır. Ama[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] ertesi sabah hepsinin sıralarının üzerinde patatesler ve torbalar hazırdır. Kendisine meraklı gözlerle bakan öğrencilerine şöyle der öğretmen:
“Şimdi[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] bugüne dek affetmeyi istemediğiniz her kişi için bir patates alın[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] o kişinin adını o patatesin üzerine yazıp torbanın içine koyun.”
Bazı öğrenciler torbalarına üçer–beşer tane patates koyarken[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] bazılarının torbası neredeyse ağzına kadar dolmuştur.
Öğretmen[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] kendisine “Peki şimdi ne olacak?” der gibi bakan öğrencilerine ikinci açıklamasını yapar:
“Bir hafta boyunca nereye giderseniz gidin[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] bu torbaları yanınızda taşıyacaksınız. Yattığınız yatakta[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] bindiğiniz otobüste[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] okuldayken sıranızın üstünde.. hep yanınızda olacaklar.”
Aradan bir hafta geçmiştir. Hocaları sınıfa girer girmez[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] denileni yapmış olan öğrenciler şikayete başlarlar:
– “Hocam[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] bu kadar ağır torbayı her yere taşımak çok zor.”
– “Hocam[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] patatesler kokmaya başladı. Vallahi[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] insanlar tuhaf gözlerle bakıyorlar bana artık.”
– “Hem sıkıldık[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] hem yorulduk...”
Öğretmen gülümseyerek öğrencilerine şu dersi verir:
“Görüyorsunuz ki[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] affetmeyerek asıl kendimizi cezalandırıyoruz. Kendimizi ruhumuzda ağır yükler taşımaya mahkûm ediyoruz. Affetmeyi karşımızdaki kişiye bir ihsan olarak düşünüyoruz[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] halbuki affetmek en başta kendimize yaptığımız bir iyilikti.!!